Aanraking heeft een herinnering

Een boek wat je meteen in zijn greep heeft, je voelt de grote rode, dorre, droge en uitgestrekte Australische outback meteen. Vader Phil MacBride is met zijn twee zonen op weg terug naar Meredith Downs, hun schapenfarm in West Australië, als hij een kangoeroe aanziet voor een mens en hun truck van de weg raakt.

Het is 1958 en de gevolgen van het ongeluk zijn groot. Matt, een van de zonen, ziet zijn dromen om te gaan varen in rook opgaan. Lorna, de vrouw de huizes, moet verder zonder haar man. De farm moet gerund worden, de schapen geschoren, de ooien verkocht, het alledaagse leven moet doorgaan. Maar dat is soms makkelijker gezegd dan gedaan. Toch weet Lorna er met hulp van prachtige mensen wat van te maken. Deze prachtige mensen zijn onder andere Pete Peachey, de kangoeroe jager van Meredith Downs. Een man van middelbare leeftijd die getroebleerd teruggekomen is uit de oorlog, maar ook Miles Beaumont de redder in nood is een aardige man.

Door het boek heen krijg je allemaal kleine verhaaltjes van personen die in of nabij Wanderrie Creek, de grote plaats in de buurt van Meredith Downs wonen. De Flying Doctors, natuurlijk alom bekend komen ook in het boek voor. Tevens maak je kennis met The School of the air, de manier van lesgeven destijds voor de schoolkinderen op de farms. Door deze kleine verhaaltjes krijg je echt een goed beeld van het leven in de outback van West Australië, eerst in 1959 en later in 1969.

Aan de ene kant is het leven daar in die tijd een stuk simpeler dan nu, maar de ontberingen zijn een stuk lastiger. Want als bij een storm je antenne omver waait dan ben je met recht echt afgesloten van de buitenwereld. Je moet dus van alle markten thuis zijn als je zo remote woont als de MacBrides en dat lees je ook goed terug in het boek.

Hoe de levens van de MacBrides na het fatale ongeluk verlopen lees je dus in dit prachtige familie epos, een boek wat je nadat je het uit hebt niet meer loslaat!

Een prachtig quote en tevens de laatste zin uit het boek: Rotsen vervaagden tot zandkleurige vegen en het grote huis op Meredith Downs en de levens van alle mensen die daar geleefd en elkaar bemind hadden verdwenen steeds verder in de verte, net zolang tot ze niet meer waren dan een vlek op dat tijdloze rode landschap waar hun daden, goede en slechte, voorbestemd waren om zich te voegen bij die immense oceaan van menselijke vergetingen.