Knijpt langzaam je strot dicht

Marieke Lucas Rijneveld schrijft in prachtig meanderende zinnen het verhaal van een 49 jarige veearts. Je wordt meegezogen in zijn zieke denkwereld . Het lukt de schrijver om welhaast begrip op te wekken voor een man die een kind onherstelbaar beschadigd.
Het hele verhaal draait om de twee hoofdpersonen, de andere karakters blijven plat en hebben soms niet eens een naam. Wellicht ook daarom beklemt het verhaal zo. Er is geen lucht, geen zuurstof, geen uitweg omdat die niet geboden wordt door de blik van een ander personage.
Soms lijkt het uitgesponnen over te veel pagina's , en soms zijn de veterinaire vergelijkingen wat erg ver gezocht. Maar uiteindelijk blijkt het toch een afgewogen boek.
Al met al een boek dat ik niet meer kwijtraak. Toch zal ik het niet snel herlezen. Ik ben blij dat ik het uit heb. Het verhaal schuurt te veel om te herlezen.