Veranderen: methode

Na een stuk of drie eerste, kortere, beginsels heeft Edouard Louis (Eddy Bellegeuele) eindelijk het ultieme boek over zijn jeugd en coming of age verhaal geschreven. Hoewel erg boeiend en aangrijpend blijft hij ook wel een beetje hangen in zijn eigen klagerige verhaal. Beetje teveel van het goede (slechte)Teleurstelling over zijn beperkte en armoedige jeugd is duidelijk, maar waarom zo afzetten en uithalen naar ouders en omgeving die ook gewoon deden wat ze dachten te moeten doen. Eigenlijk een beetje snobistisch en
elitair om je zo verheven te gaan voelen. Wat heeft het je uiteindelijk gebracht? Heeft Edouard nog stof genoeg om een roman vanuit een ander referentiekader? Is dit het einde van zijn loopbaan als schrijver? Om de hype rond zijn schrijverschap waar te maken zal hij met iets anders moeten komen.