De dood, als centraal thema.

'Met planten leren praten' las ik i.f.v. de leesclub. Bij het bekijken van de cover en titel moet ik eerlijkheidshalve al bekennen dat ik niet 'zo maar' dit boek zou lezen. Het boek telt 286 pagina's en is opgedeeld in 18 hoofdstukken + een deel 'Ervoor' en een deel 'Erna'.

De dood lijkt veraf voor Paula (hoofdpersonage), ondanks dat ze haar moeder op 7 jarige leeftijd verloor. Maar plots komt de dood heel dichtbij wanneer haar partner 'Mauro' omkomt bij een tragisch ongeval. De dood vormt het centrale thema van dit boek.

Bij het lezen van het deel 'Ervoor' en de eerste 2 hoofdstukken, zag ik toch wel iets in dit boek en gooide ik mijn 'vooroordelen' aan de kant. Doch moet ik bekennen dat ik het op blz. 106 voor bekeken hield. Het lezen van dit boek vormde echt een opgave voor me. Ik moest me erdoorheen sleuren. Dit boek bezorgde me geen fijn gevoel bij het lezen. De zinnen vond ik vaak te 'zweverig', te poëtisch klinken. Ik merkte op dat ik vooral technisch in plaats van inhoudelijk begon te lezen. Er waren voor mij ook geen 'triggers' die me stimuleerden om verder te lezen. Persoonlijk niet mijn ding.