Houd een zakdoek bij de hand!

Jennifer Brown is een Amerikaanse schrijfster die voornamelijk young adult-romans schrijft. Wild Storm is haar vijfde boek. Het omslag van Wild Storm is een echte blikvanger, de titel is daarentegen niet zo sterk. Niet alleen is de titel een pleonasme – een storm is immers altijd wild – ook moet de titel op zijn Engels uitgesproken worden. Zou je dat niet doen, wat in eerste instantie voor de hand ligt omdat de twee woorden uiteraard ook in het Nederlands voorkomen, dan klopt de titel grammaticaal niet. Dit maakt het dat het boek direct met enige verwarring wordt opgepakt. De originele titel, Torn Away, was een betere keuze geweest vooral omdat dit de lading van het boekt ontzettend goed had gedekt.  

Wild Storm begint met een doeltreffende beschrijving van het leven van een doodgewoon tienermeisje. Jersey is zeventien, heeft de gebruikelijke tieneronzekerheden en doet met tegenzin haar klusjes in huis. Het eerste hoofdstuk is realistisch geschreven en geeft het verhaal een goede introductie. De tornado waarvan je door de flaptekst al weet dat die een gigantische impact op het leven van Jersey zal hebben, komt door de eerste scène van het boek nog harder aan. Het zorgt ervoor dat het verhaal meteen een tranentrekker wordt. Brown weet de gevoelens van een zeventienjarige ontzettend goed te verwoorden, waardoor de lezer meteen met een rampzalige vaart het verhaal in gesleurd wordt.  

Hoe het verhaal zich vervolgens ontwikkelt, is daarentegen wel heel erg voorspelbaar. Er komt vrijwel geen onverwachte wending in voor. De bijpersonages gedragen zich allemaal in een logische routine, die het verhaal werkende moeten houden. Natuurlijk heeft Jersey geen enkele vriend die haar wil helpen wanneer ze dakloos raakt en gedwongen wordt bij haar alcoholistische vader te gaan wonen. Jersey komt terecht bij haar vader, stiefmoeder, grootouders, tante en stiefzusjes. De stiefzusjes zijn de evenbeelden van de stiefzusters uit Assepoester en het loopt dan ook helemaal mis. Jersey ontdekt daarnaast dat haar moeder niet geheel de persoon was, die ze dacht dat zij was.  

Uiteindelijk komt natuurlijk alles goed, als Jersey wederom noodgedwongen verhuist en dit keer bij de ouders van haar moeder terecht komt. Hoewel ze deze in eerste instantie niet accepteert, want zo gaat dat dan, komt ze erachter dat haar grootouders niet zo slecht zijn als ze dacht. Jersey heeft nog een zenuwinzinking door een voorbijkomende storm, waarna alles op zijn pootjes terechtkomt wanneer ze uiteindelijk toenadering zoekt tot haar grootouders.  Het is een verhaal dat je in tientallen andere boeken in een andere context ook kunt lezen.  

Wat is er dan zo mooi aan het boek? Brown weet zich als geen ander in te leven in de emoties van een getraumatiseerde zeventienjarige. Soms zijn de gedachten die ze opschrijft iets te uitgekauwd, maar het klopt allemaal. Het rouwproces dat Jersey doormaakt is prachtig beschreven. Hierbij in het bijzonder de gedachten die Jersey aan haar vijfjarige zusje wijdt. Doorheen het boek zijn er prachtige anekdotes over Marin. Het is een groot plezier om over de simpele vreugdes van een vijfjarige te lezen. Het verhaal verwoordt de frustraties, het verdriet, het schuldgevoel en de wanhoop die eenieder zal meemaken nadat er zo’n drama in je leven heeft plaatsgevonden bijzonder eerlijk en open.  

Wild Storm is geen origineel verhaal, maar de verwoording van Brown maakt het het zeker het lezen waard. Houd wel een zakdoek bij de hand, want het boek gaat onomstotelijk met tranen gepaard.