Lezersrecensie
Interessante puzzels om op te lossen
Als rechercheur Scarlett Delaney bij een moordzaak wordt geroepen, is meteen duidelijk dat dit het werk is van Jackdaw. De moordenaar heeft namelijk alleen het hoofd achtergelaten en de wang versierd met vijf schrammen. Scarlett moet met deze zaak bewijzen dat ze haar functie waard is. Volgens het boekje werken past echter niet in haar straatje. Als ze op een plaats delict ‘privédetective’ Henry Devlin treft en ze met hem gaat samenwerken, maakt ze het zichzelf wel erg moeilijk om deze zaak zonder kleerscheuren door te komen.
Auteur Daniel Cole (1983) verwierf grote bekendheid met de Ragdoll-trilogie, twee jaar geleden gevolgd door de standalone Mimic. Jackdaw, vertaald door Josee Koning, is het eerste deel van een nieuwe serie, met Scarlett Delaney als hoofdpersonage. Bijzonder gegeven is dat het boek pas in oktober in Cole’s thuisland Engeland verschijnt.
Met een veelbelovende, spannende proloog zet Cole de lezer meteen op scherp. Diezelfde spanning komt niet elders terug in het boek. De plot zit zeer goed in elkaar, maar raakt door de vele, vaak wat flauwe humor ondergesneeuwd. Die humor is er mede debet aan dat de schrijfstijl zeer toegankelijk, bij vlagen zelfs luchtig te noemen is. Het gevaar is dat de lezer hierdoor belangrijke informatie mist om een paar zeer interessante puzzels op te lossen. De vraag is namelijk niet zozeer wie Jackdaw is, dat wordt al vrij snel in het verhaal duidelijk, wel hoe hij zonder een spoor achter te laten, heeft weten te moorden.
Scarlett werkt samen met haar mentor Frank Ash aan de Jackdaw-zaak. Die twee hebben een lange geschiedenis samen. Veel daarvan blijft in dit boek onbesproken, maar komt vast en zeker in het volgende deel aan bod. Frank houdt Scarlett de hand regelmatig boven het hoofd, maar Scarlett maakt het hem niet gemakkelijk door haar eigenzinnige werkwijze. Dat laatste zorgt er onder andere voor dat ze Henry ontmoet op een plaats delict waar ze beiden niet zouden moeten zijn. Ze gooien het op een akkoordje om samen te werken, terwijl ze beiden weten dat de leugen regeert. De vraag is: wie kan het best liegen en bedriegen? Terwijl de jacht op de moordenaar en de bewijzen verdergaat, zit Jackdaw niet stil. Op ingenieuze wijze weet hij onder de neus van Scarlett een nieuwe moord te plegen. Aan zijn geraffineerde plotbrein ligt het niet dat Cole hier niet zijn beste boek heeft geschreven. Dat heeft vooral met de weinig uitgediepte personages te maken, met de vele losse eindjes en met de al eerder genoemde humor. Neemt niet weg dat veel lezers toch het tweede deel van deze serie zullen willen lezen, want de uiteindelijke ontknoping vraagt daar gewoon om. Net zoals de brief die de auteur aan de lezers schrijft en het een en ander over de totstandkoming van het verhaal verduidelijkt.
Met Jackdaw heeft Daniel Cole niet zijn beste boek tot nu toe geschreven, wel een boek dat bij de puzzelaars onder de lezers voor de nodige hoofdbrekens zal zorgen.
Auteur Daniel Cole (1983) verwierf grote bekendheid met de Ragdoll-trilogie, twee jaar geleden gevolgd door de standalone Mimic. Jackdaw, vertaald door Josee Koning, is het eerste deel van een nieuwe serie, met Scarlett Delaney als hoofdpersonage. Bijzonder gegeven is dat het boek pas in oktober in Cole’s thuisland Engeland verschijnt.
Met een veelbelovende, spannende proloog zet Cole de lezer meteen op scherp. Diezelfde spanning komt niet elders terug in het boek. De plot zit zeer goed in elkaar, maar raakt door de vele, vaak wat flauwe humor ondergesneeuwd. Die humor is er mede debet aan dat de schrijfstijl zeer toegankelijk, bij vlagen zelfs luchtig te noemen is. Het gevaar is dat de lezer hierdoor belangrijke informatie mist om een paar zeer interessante puzzels op te lossen. De vraag is namelijk niet zozeer wie Jackdaw is, dat wordt al vrij snel in het verhaal duidelijk, wel hoe hij zonder een spoor achter te laten, heeft weten te moorden.
Scarlett werkt samen met haar mentor Frank Ash aan de Jackdaw-zaak. Die twee hebben een lange geschiedenis samen. Veel daarvan blijft in dit boek onbesproken, maar komt vast en zeker in het volgende deel aan bod. Frank houdt Scarlett de hand regelmatig boven het hoofd, maar Scarlett maakt het hem niet gemakkelijk door haar eigenzinnige werkwijze. Dat laatste zorgt er onder andere voor dat ze Henry ontmoet op een plaats delict waar ze beiden niet zouden moeten zijn. Ze gooien het op een akkoordje om samen te werken, terwijl ze beiden weten dat de leugen regeert. De vraag is: wie kan het best liegen en bedriegen? Terwijl de jacht op de moordenaar en de bewijzen verdergaat, zit Jackdaw niet stil. Op ingenieuze wijze weet hij onder de neus van Scarlett een nieuwe moord te plegen. Aan zijn geraffineerde plotbrein ligt het niet dat Cole hier niet zijn beste boek heeft geschreven. Dat heeft vooral met de weinig uitgediepte personages te maken, met de vele losse eindjes en met de al eerder genoemde humor. Neemt niet weg dat veel lezers toch het tweede deel van deze serie zullen willen lezen, want de uiteindelijke ontknoping vraagt daar gewoon om. Net zoals de brief die de auteur aan de lezers schrijft en het een en ander over de totstandkoming van het verhaal verduidelijkt.
Met Jackdaw heeft Daniel Cole niet zijn beste boek tot nu toe geschreven, wel een boek dat bij de puzzelaars onder de lezers voor de nodige hoofdbrekens zal zorgen.
1
Reageer op deze recensie