Naïviteit Kim staat verhaal wat in de weg

Gaat kwantiteit ten koste van kwaliteit? Dat is een vraag die wellicht oprijst bij een auteur die gemiddeld twee boeken per jaar in een zelfde serie schrijft, zoals de Engelse Angela Marsons. Zij heeft met Kim Stone een hoofdpersonage gecreëerd dat menig thrillerfan reikhalzend doet uitkijken naar ieder volgend deel. Lukt het de auteur om die schare fans aan zich te blijven binden door Kim en haar team niet alleen in nieuwe moordzaken te storten, maar de personages ook boeiend te houden en te ontwikkelen? Met Dodelijke macht, het twaalfde en dit keer door Wilma Paalman vertaalde deel in de ‘Kim Stone’-serie, kan de lezer hierop zelf een antwoord formuleren. En lukt dat nog niet, dan is er volgende maand een herkansing, want dan ligt Smeekbede in de boekwinkel.

In Dodelijke macht wordt Kim Stone naar het huis van Samantha Brown gestuurd. De jonge vrouw ligt met doorgesneden keel en een mes in haar hand in bed. Er bestaat geen enkele twijfel dat dit zelfmoord is. Alhoewel … er is iets wat Kim dwarszit, maar ze kan er haar vinger niet op leggen. Pas wanneer het lichaam van een jonge man op een zelfde wijze wordt gevonden, krijgen Kim en haar team groen licht om op onderzoek uit te gaan. Beide slachtoffers verbleven lange tijd op Unity Farm dat als toevluchtsoord te boek staat voor mensen die een alternatieve levenswijze nastreven, maar in werkelijkheid een sekte blijkt te zijn. De sekte verlaten, betekent doodgezwegen worden. Kim vermoedt echter dat zich onder de sekteleden een moordenaar bevindt.

De schrijfstijl van Marsons is bij de meeste lezers bekend, die is namelijk toegankelijk en voorzien van een vleugje humor. Wat we eveneens van de auteur kennen is de langzame spanningsopbouw en vaak twee verhaallijnen. In dit boek is dat niet anders. Waar Kim, Stacey en Penn zich richten op de dood van de twee ex-leden van de Unity Farm, houdt Bryant zich bezig met de vrijlating van Peter Drake, de man die zesentwintig jaar geleden Wendy Harrison verkrachtte en vermoordde. Beide verhaallijnen hebben veel potentie in zich, maar het lijkt qua karakterontwikkeling en spanning net niet uit de verf te komen. Marsons confronteert de lezer met een bepaalde naïviteit van Kim die we niet eerder zijn tegengekomen. Dat stoort, want het past niet bij het karakter van Kim. Het lijkt alsof de auteur dit gebruikt om veel uit te leggen over sektes en hoe het ex-leden kan vergaan. Absoluut interessant om te lezen, maar het staat de zo gewenste ontwikkeling van het hoofdpersonage in de weg. De jonge agent Tiffany, die in het vorige deel werd geïntroduceerd, krijgt eveneens een dosis naïviteit mee, al valt daar wel iets voor te zeggen gezien de rol die ze krijgt toebedeeld. Het is Bryant die positief verrast en waarvan de lezer een andere kant leert kennen. Daarnaast is er een aantal sekteleden interessant om te volgen, met name de leider Jake en ledenwerver Britney.

De spanning ontwikkelt zich volgens het patroon dat we van Marsons kennen. Er zijn cliffhangers, plottwists en kleine acties die naar de uiteindelijke ontknoping toewerken. Dat laatste heeft een goede spanning in zich. Of de ontknoping ook verrassend is, ligt aan de hints die je tijdens het lezen hebt opgepikt. Wat de auteur ook deze keer weer goed doet, is zorgen dat er geen losse eindjes overblijven, terwijl de nieuwsgierigheid naar het volgende deel wordt aangewakkerd.

Angela Marsons heeft met Dodelijke macht niet haar beste ‘Kim Stone’-boek geschreven. Met name de genoemde naïviteit van Kim staat het verhaal wat in de weg. Wel is het thema sektes goed uitgewerkt en heeft het voldoende aandacht gekregen van de auteur. Daarmee is het boek zeker boeiend om te lezen.