Leuke start nieuwe serie, maar nog niet helemaal volwassen

Doe niet open is de debuutthriller voor volwassenen van de Britse auteur Alex Smith (1979) die werd vertaald door Tasio Ferrand. Dit boek is echter niet het eerste dat van Smith’s hand verscheen, want eerder schreef hij onder zijn geboortenaam Alexander Gordon Smith al diverse horrorboeken voor kinderen en tieners. Doe niet open is het eerste deel in de ‘Robert Kett’-serie, waarvan er in Engeland inmiddels achttien delen zijn verschenen. De serie speelt zich af in Norwich, de stad waar de auteur met zijn vrouw en drie dochters woont.

Inspecteur Robert Kett arriveert met zijn drie jonge dochters in het landelijke Norwich. Hij is met verloof, hoopt er rust te vinden en tijd met zijn kinderen te kunnen doorbrengen. Robert heeft dat nodig, want zo’n vijf maanden geleden verdween zijn vrouw Billie spoorloos. De zoektocht naar Billie en het hectische werk bij de Metropolitan Police in Londen hebben hem bijna genekt. Zijn rust wordt echter al op de eerste dag verstoord door commissaris Barry Benson, die zijn hulp nodig heeft. In Norwich worden namelijk twee meisjes vermist, beiden krantenbezorgers en beiden elf jaar oud. Het vermoeden bestaat dat het gaat om ontvoeringen. Iedereen hoopt dat ze snel en levend gevonden zullen worden.

Smith schrijft toegankelijk, beeldend, luchtig en met de nodige humor. Dit alles zorgt voor een gemakkelijke eerste kennismaking met Robert en zijn drie dochters Alice, Evie en Moira. Het wordt snel duidelijk dat Robert een liefdevolle vader is, maar nog niet goed weet hoe hij het vaderschap alleen moet bolwerken. Zodra de plicht roept, wordt het helemaal lastig voor hem. Alice en Evie kan hij op school onderbrengen, maar Moira, de jongste, moet hij wel meenemen. Dit leidt tot grappige, en soms gevaarlijke scènes, die niet altijd even realistisch overkomen. Wat daarnaast aan zowel Robert als aan andere politiefunctionarissen opvalt, is dat ze snel met een oordeel klaar staan, ongefundeerde aannames doen en vaak ondoordacht handelen. Dit alles maakt het verhaal er niet geloofwaardiger op. Wellicht dat Smith zijn weg nog moest vinden in dit eerste boek voor volwassenen en ziet de lezer in de loop van de serie een ietwat andere schrijfwijze.

Het verhaal wordt vooral uit Roberts perspectief beschreven, en hiermee weet de auteur hem goed tot leven te brengen. Dit geldt ook voor karakters van de overige personages. Een tweede perspectief is weggelegd voor Maisie, het meisje dat als laatste ontvoerd is. Het brengt extra dynamiek met zich mee en geeft de lezer voorsprong op wat de politie weet. Daarnaast maakt Smith handig gebruik van cliffhangers, kleine spanningsbogen en plotwendingen om de lezer geboeid te houden en mee te laten denken over het verdere verloop, de dader achter de ontvoeringen en de uiteindelijke ontknoping. De al eerder genoemde humor heeft hierbij het voordeel om even bij te komen na een spannende scène, het nadeel is echter dat de diepgang van enkele thema’s erdoor verloren gaat. Ondanks deze tekortkomingen is Smith erin geslaagd een verrassende en spannende ontknoping te schrijven. Bovendien eindigt de auteur met een onvoorspelbare en onthutsende cliffhanger, waardoor menig lezer het tweede deel in de ‘Robert Kett’-serie zal willen oppakken.

Met Doe niet open maakt Alex Smith de stap naar een volwassen lezerspubliek. Het blijkt een wat aarzelende stap, aangezien het verhaal nog niet helemaal uitgebalanceerd is. Toch bevat het boek voldoende elementen om vertrouwen te hebben in het vervolg van de serie. De enthousiaste lezer hoeft gelukkig niet al te lang te wachten, want in oktober verschijnt Wees niet bang met opnieuw Robert Kett in een hoofdrol.