In de voetsporen van zijn vader

Dit is het 3e boek dat ik als kernjurylid van de NS-publiekprijs mag lezen. Ik heb het in de eerste helft van November uitgelezen, maar kom nu pas toe aan het schrijven van de recensie (eerst moesten de boeken uit voor de deadline van 18 november).
Dolf is enig kind in een gezin in Blerick, waarvan de vader weggelopen is. Zijn moeder gaat een nieuwe relatie aan met Otmar Smit.
Otmar brengt uit een eerdere relatie 2 wonderkinderen mee, beide spelen zeer verdienstelijk klassieke muziek, het meisje viool en de jongen piano. Omdat die jongen ook Dolf heet, wat een toeval, wordt de eerste Dolf voortaan Ludwig genoemd, als eerbetoon aan Ludwig van Beethoven. Ludwig treedt in de voetsporen van zijn vader als ook hij een carriere bij Shell begint. Als hij voor zijn werkgever in Sakhalin een ontmoeting moet hebben met Johan Tromp, herkent hij langzaam maar zeker zijn biologische vader in Johan. Dit wordt nog niet direct besproken tussen de twee en de relatie van Ludwig dringt er in eerste instantie op aan, dat Ludwig dat wel moet doen. Afijn, er ontstaan op die manier wel diverse interessante verhaallijnen. Peter Buwalda schrijft boeiend en gebruikt prachtige volzinnen. Ik heb de eer gehad om met Peter aan tafel te mogen zitten tijdens de kick-off van de NS-publieksprijs. In dit gesprek liet Peter duidelijk doorschemeren dat hij en niet de uitgever bepaalt wat er in het boek komt. Dit n.a.v. het eerdere verhaal van de uitgever van "Wees onzichtbaar" van Murat Isik (Murat was verhindert), die aangaf dat van de aangeleverde tekst zo'n 600 pagina's warden geschrapt. Peter weet dus heel goed wat hij wilt. Dat blijkt bijvoorbeeld ook uit de nummering van de hoofdstukken die aflopend is en eindigt met 76, deel 3 zal uiteindelijk met hoofdstuk 1 eindigen.
Dit boek komt bij mij op een keurige 2e plek in de score van de 6 boeken van de shortlist.