De kunst van het leven

De kunst van het leven
Olifantenpaadjes is de tweede roman van Sebastiaan Chabot. Chabot is de oudste zoon van Bart Chabot en een broer van Splinter Chabot. Het gezin Chabot schrijft het boekenweekgeschenk 2024 dat Gezinsverpakking heet en waarin gezin en familie hoofdthema’s zijn.
Gezin en familie zijn ook belangrijk onderwerpen in Chabots nieuwe roman. Wij volgen Rachel en Raad die al jaren zijn gescheiden, maar beiden nog in Den Haag wonen. Iedere zomer gaan de gezinsleden nog steeds met elkaar op vakantie naar Juan-les-Pins. Aan deze plaats in Zuid-Frankrijk heeft de familie goede herinneringen aan de tijd dat Rachel en Raad nog getrouwd waren.
Raad is met pensioen en heeft moeite met het invullen van zijn dagen, Rachel is opnieuw getrouwd en heeft twee kinderen met Philip. Sara en Daniël zijn de kinderen uit haar eerste huwelijk met Raad.
Tijdens de vakantie willen de meeste gezinsleden wel dat er een einde komt aan deze jaarlijkse verplichting. Raad is de enige die vast wil houden aan deze gewoonte, maar hij heeft moeite zich uit te spreken. Mimp, zijn knuffelolifant die zijn moeder ooit voor hem heeft gemaakt, helpt hem wanneer Raad zich niet op zijn gemak voelt. Hij laat Mimp op een raar, hoog stemmetje praten, wat voor hilarische situatie zorgt.
Chabot heeft een tragikomische roman geschreven. Raad is een eenzame man en door zijn pensionering ziet hij weinig mensen. Ook Grant, Rachels moeder, is een eenzame vrouw die nog altijd aan haar overleden man denkt. De overige gezinsleden willen verandering van de vaste gewoonte om met elkaar vakantie te vieren. Zo wil Rachel aandacht aan haar nieuwe gezin geven, Sara gaat studeren in Amerika. Het boek beschrijft de gevoelens vanuit verschillende perspectieven. Zo krijg je een goed beeld van de gemoedstoestand van de personages. Zo lijkt Sara het meest op haar oma en vindt zij het lastig om afstand te nemen van Grant. Vooral omdat Sara weet dat Grant erg verdrietig zal zijn over haar vertrek naar Amerika. Grant woont in Bergen en laat weten dat ze heel graag dichter bij haar dochter wil wonen. Stiekem is ze zich al op een verhuizing aan het voorbereiden. Rachel schrikt echter van het voorstel van haar moeder.
Chabot zorgt voor humor in zijn roman. Dit doet hij door de vele woordgrappen: ‘Zijn vader, de jeugdliefde van zijn moeder, die niet veel liefde was gebleken, maar wel veel jeugd’. De overdaad aan deze zinnen maakt wel dat deze stijl soms gekunsteld overkomt.
Mimp, de knuffelolifant, is een motief dat steeds terugkomt in de roman. Hij is een soort fanatasievriendje. De naaste omgeving van Raad is aan hem gewend en kijkt niet meer vreemd op wanneer Raad het hoge, nasale stemmetje van de olifant gebruikt. Maar soms praat Mimp ook wanneer er vreemden in de buurt zijn en dit zorgt voor komische situaties. Je verstoppen achter een olifant verklaart ook de titel ‘Olifantenpaadjes’: op zo’n manier leven dat het prettiger, makkelijker en draaglijker wordt. Voor Raad is Mimp zijn grote steun en toeverlaat.
Chabot heeft een fijn boek geschreven over de familiebanden en de kunst van het leven. Ik kijk uit naar zijn volgende boek.