Lize spit in het verleden

Nadat Lize Spit een schrijfwedstrijd won vochten de uitgevers om haar debuutroman. In deze roman werd er ook gevochten om de gunst van een meisje maar dat pakt toch anders uit. De kaft integreert, waarbij de spade, op mijn versie in goudkleur, lang symbool lijkt te staan voor het spitten in het verleden.

Lize Spit verhaalt over een klein Vlaams dorpje waar in een bepaald jaar maar drie kinderen geboren worden die samen opgroeien. Twee jongens, Pim en Laurens en een meisje, Eva. Ze vormen samen een klas op de dorpsschool en zijn tot elkaars gezelschap veroordeeld. Als drie eenheid doorlopen ze de basisschool maar ook op de middelbare school blijven ze elkaar opzoeken hoewel ze minder goed op elkaar ingespeeld zijn dan verwacht. Eva, groeit op in een bijzonder gezin dat een grote invloed heeft op haar ontwikkeling. Dit in combinatie met haar vriendschap met de jongens vormt haar tot wat ze is.
Spit kiest voor drie verschillende verhaallijnen die steeds meer over elkaar heen schuiven en dan samenkomen tot een climax. Tijd speelt een belangrijke rol in deze roman. De verhaallijn van Eva bestrijkt uren en minuten. Het deel over Eva met haar gezin, school en vrienden bestrijkt jaren waarbij je meegenomen wordt door de kinderleeftijd en de ontwikkeling op de basisschool. De derde verhaallijn over Eva, Pim en Laurens bestrijkt enkele weken in de zomer als de onderlinge band weg gaat vallen. Het verhaal is gesponnen om een raadsel, zelfs als je als lezer bekend bent met de oplossing van het raadsel blijft alles spannend tot de laatste zin.

Lize Spit hanteerde een eigen schrijfstijl met een cynische, verbitterde ondertoon. Je zou je zo kunnen voorstellen dat ze het zelf heeft meemaakt. In het eerste hoofdstuk lijkt het of ze te gedetailleerd wil zijn wat enigszins stoort. Later neemt het verhaal je zo in zijn greep dat het niet meer opvalt. Mogelijk dat al deze details nodig waren voor het verhaal verderop. Door de opvallende opbouw van het verhaal is de spanningsboog groot. Door tijdsverdichting en flash backs gecombineerd met de drie verhaallijnen wordt de spanning flink opgestuwd. Het boek verveelt geen moment. Telkens als je denkt bij de climax aan te komen verschuift alles door een flashback of wending in het verhaal die nooit overbodig zijn maar nodig zijn voor het toewerken naar het spectaculaire einde. Pas aan het einde wordt helder hoe goed de titel gekozen is.