Wanneer de auteur íets meer aandacht aan de ontknoping had geschonken

dan was dit een perfecte roman geweest.,Dit zijn de boeken die ik wil lezen. Dit zijn de boeken die ik graag bij u onder de aandacht wil brengen. Als geheel onafhankelijk Crimezone-recensent zie ik het als mijn taak om u de weg te wijzen in de gigantische hooiberg, op zoek naar de speld. Om voor u de krenten uit de pap te halen. Om - samen met mijn collega-recensenten - het kaf van het koren te scheiden.

In het kader van deze missie wil ik u graag attenderen op Een al te mooi meisje van Jan Seghers. Uitgeverij De Geus afficheert dit boek als een ‘misdaadroman’, een aangename variatie op ‘literaire thriller’. (Lekker belangrijk voor de geordende mens met een neurotische hokjesgeest.) Na het lezen van de eerste pagina’s was ik meteen verkocht. Jan Seghers is een Duitse auteur die o.a. literatuurwetenschap heeft gestudeerd en dat is te merken: de kwaliteit spat van de pagina’s af. Hij schrijft intelligent, heeft een mooi woordgebruik en kan meeslepend een verhaal vertellen.

Het verhaal begint met de prachtig beschreven dwaaltocht van het mysterieuze en schijnbaar emotieloze meisje, waar de titel van dit boek naar verwijst. Even later verschijnt inspecteur Robert Marthaler ten tonele als de sympathieke hoofdpersoon. Aan hem de taak om een tweevoudige moordzaak op te lossen. De slachtoffers waren eerder gesignaleerd in een auto met nog een derde man en een onbekende beeldschone jonge vrouw. Meer verklap ik niet.

Een te vaak gebruikte verkoopmethode is het maken van vergelijkingen met gevestigde auteurs en daarbij het gebruik van tenenkrommende termen als ‘in de traditie van’. Zo wordt Jan Seghers vergeleken met Henning Mankell en hoofdpersonage Marthaler met Mankell’s inspecteur Wallander. In dit geval niet geheel onterecht, want er zijn weldegelijk parallellen te trekken. Op geen enkel punt echter is er sprake van plagiaat of na-aperij. Seghers heeft een geheel eigen stijl. Zo kan hij bijvoorbeeld in een paar zinnen een nevenkarakter neerzetten dat levensecht en realistisch overkomt. En in plaats van de zwaarmoedige Scandinavische sfeer is er meer ruimte voor luchtige details en nuchtere dialogen. Het geheel voelt erg oorspronkelijk en welgemeend origineel aan. Wanneer de auteur íets meer aandacht aan de ontknoping had geschonken, dan was dit een perfecte roman geweest.

Jan Seghers maakt met Een al te mooi meisje als misdaadschrijver een prachtig debuut dat naar meer smaakt. Een mooie, hartverwarmende, intelligent geschreven serie met inspecteur Marthaler die zeer de moeite waard is om te blijven volgen.