Het is altijd moeilijk om een buitengewoon goed ontvangen debuut te evenaren.

Als Engelenmoord een driegangen diner is, dan is Levend aas een bezoekje aan McDonalds; het is soms lekker maar eigenlijk niet goed. Deze tweede thriller van het schrijversduo P.J. Tracy is een aardig vervolg op hun wervelende debuut, maar helaas niet meer dan dat.

Rechercheurs Magozzi & Rolseth spelen wederom de hoofdrol in een mysterie rondom een serie moordpartijen, deze keer op bejaarden. Ook Grace McBride maakt haar rentree en zelfs haar collega’s van het softwarebedrijf – dat centraal stond in Engelenmoord – mogen op enkele pagina’s acte de présence geven. Kortom: alle ingrediënten zijn weer aanwezig, maar het resultaat laat deze keer te wensen over. Aan de plot ligt het ook niet, die is goed verzonnen en zit knap in elkaar. Wat ik mis is de spanningsopbouw in het verhaal. Pas in het één-na-laatste hoofdstuk komt de ware schrijverskwaliteit van P.J. Tracy naar boven. !!#@$%X!!, denk ik dan, zie je wel dat jullie het kunnen!

Engelenmoord was een knap geschreven spannend verhaal gelardeerd met de nodige verfrissende humor. In Levend aas ligt deze humor er veel te dik bovenop en ontstijgt zelden het niveau van een Amerikaanse sitcom. De rechercheurs worden bijna constant gepresenteerd als een komisch duo, wat duidelijk ten koste gaat van de spanning en de geloofwaardigheid.

Het is altijd moeilijk om een buitengewoon goed ontvangen debuut te evenaren. En misschien ben ik ook wel gewoon een zeikbal. Intussen gaan de auteurs in de hoogste versnelling lekker door, de derde thriller is alweer geschreven en de vertaling zal wel niet lang op zich laten wachten. En dan zal hoogstwaarschijnlijk blijken dat P.J. Tracy een blijvertje is en soms aardige en soms heel goede thrillers schrijft.