Hij noemde me duivelskind: huiveringwekkend!

Seth Lejeune is het hoofdpersonage in Hij noemde me duivelskind. Seth is weliswaar onzeker, maar weet zijn onzekerheid te maskeren met behulp van zijn aantrekkelijke voorkomen. Hij is Head Booker Women’s Devision bij Rochelle Models. Rochelle staat aan het hoofd van dit bureau en is in de loop der tijd een goede vriendin van Seth geworden. Seth valt op mannen en heeft diverse korte relaties tot hij Simon tegen het lijf loopt en als een blok voor hem valt.

Seth’s onzekerheid komt voort uit zijn jeugd. Zijn moeder mishandelde zijn zusje Isis en hem stelselmatig en sloot hen met regelmaat op in de kelder. Zijn oudere broer Ramses trachtte hem en Isis te beschermen. In tegenstelling tot Isis, die later in een inrichting wordt opgenomen, weet Seth een succesvolle carrière te bewerkstelligen.

“Dit kan ik niet aan. Eerst ik, die volledig aangekleed wakker wordt in de sofa terwijl ik de avond ervoor naar mijn bed ben gegaan. Dan dit bizarre verhaal van Ramses. Ik kan niet blijven zitten. Ik moet bewegen of ik word gek.”

Wanneer er een seriemoordenaar zijn pijlen richt op diverse jonge vrouwen is heel Antwerpen in rep en roer. De levenloze lichamen van de slachtoffers, worden gevonden met een sleutel in hun keel. Wanneer er ook vrouwen verdwijnen en vermoord worden die een connectie hebben met Rochelle Models, komt Seth als verdachte in de schijnwerpers. Het feit dat hij zo nu en dan een black-out heeft en zich dan achteraf niets meer kan herinneren van eerdere gebeurtenissen, doet hem geen goed. Is Seth de ‘sleutelmoordenaar of wil de werkelijke dader het zo laten lijken?

“Ik zucht. Ik probeer koortsachtig na te denken. Waar brengt hij zijn slachtoffers naartoe? Wat gaat er door het hoofd van een psychopaat? In mijn hoofd overloop ik het hallucinante gesprek dat ik net had met Tania. Ze sloot haar kinderen op. De sleutel! Wat zei ze ook alweer over een sleutel?”

Seth’s leven verandert in een nachtmerrie. Hij probeert wanhopig de gebeurtenissen te reconstrueren. Er komen echter slechts tegenstrijdige berichten op hem af en hij weet niet meer wie hij wel en niet kan vertrouwen.

Deze derde thriller van Bollé is knap geconstrueerd. De spanning is om te snijden en de personages komen uitstekend uit de verf. Hier en daar een ongemakkelijke woordkeuze is de auteur dan ook met graagte vergeven. Het verhalend vermogen van Bollé is zeer groot en als lezer heb je feitelijk maar één keuze: verder lezen. Hij weet bovendien zijn lezers regelmatig volledig op het verkeerde been te zetten en ook het uiteindelijke plot is … enfin, lees dat zelf maar.

Bollé vertelt zijn verhaal in korte hoofdstukken waarbij hij met regelmatig heen en weer springt van het heden naar het verleden en weer terug. Zo’n flashback wordt alleen aangekondigd door een datum boven het hoofdstuk. Wie er in het desbetreffende hoofdstuk in the spotlights staat, ervaart de lezer gaandeweg. Hij geeft namelijk om beurten zijn personages het podium waardoor de gebeurtenissen worden beschreven vanuit diverse visies. Knap gedaan.

Kortom Hij noemde me duivelskind is een spannende thriller met diverse verassende plotwendingen.

Over de auteur
Johnny Bollé schrijft korte verhalen en thrillers. Eerder schreef hij Egyptisch Blauw en Bloedmaan. Naast zijn schrijfwerk is Bollé fitnessmanager.

Uitvoering
Uitgeverij Kramat
ISBN: 9789462421189
Paperback, 286 pagina’s

Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/