Lezersrecensie
Mooi, belangrijk en waardevol verhaal!
Sofie is een kermiskind. Haar ouders hebben een reuzenrad en een oliebollenkraam, maar tijdens het kermisseizoen, van april tot november, woont Sofie bij haar opa. Opa woont in een piepklein huisje in het bos – een heerlijke plek. Het enige nadeel is dat de school in het dorp zo’n vervelende meester heeft. Dit jaar zit er een nieuwe jongen in de klas, Mo. Zijn ouders hebben de Super Donya, een piepkleine, stampvolle, superlekker ruikende winkel. Al snel zijn Sofie en Mo dikke vrienden. Maar er is iets vreemds aan de hand met Opa. Gaat het wel goed met hem? En kan Sofie wel bij hem blijven? De meester heeft namelijk een zus die directrice is van Huize Avondrood. Zij begint zich overal mee te bemoeien… en dat gaat helemaal de verkeerde kant op.
“Takkenhoofd” is een kinderboek die op een hele mooie, kindvriendelijke maar ook hartverscheurende manier vertelt over dementie en de verschillende gevoelens, onzekerheden en andere zaken die daarbij komen kijken. Sofie woont een groot deel van het jaar bij haar opa en zijn hondje Whisky. Ze heeft het er ontzettend naar haar zin en heeft een fijne, goede en sterke band met haar opa. Ze maken graag samen plezier en zijn ook een grappig stel samen. Maar Opa vergeet steeds meer en komt op bepaalde momenten erg warrig over, waardoor Sofie zich zorgen begint te maken. Moet ze iets tegen haar ouders zeggen hierover? Alleen heeft ze opa beloofd dit niet te doen.
Dit verhaal raakt je misschien nog wel als je volwassen bent, omdat je al iets meer levenservaring hebt, komt dit boek waarschijnlijk net iets meer binnen. Kinderen staan hier nog iets verder vanaf waardoor je vooral bewustwording creëert. Het is ontzettend belangrijk en waardevol dat er boeken zijn over onderwerpen zoals dementie. Er zullen zeker kinderen zijn die zichzelf in een soortgelijke situatie bevinden als Sofie, of misschien hebben zij iemand in hun naaste omgeving die er mee te maken heeft, waardoor dit verhaal herkenning brengt. Voor andere kinderen is het misschien een ver-van-mij-bed-show, maar juist daarom is bewustwording ook weer belangrijk, zo begrijpen ze beter wat er in bepaalde gezinnen speelt. Niemands leven is zonder zorgen, iedereen komt vroeg of laat hobbels tegen en het is niet altijd even gemakkelijk. Opa’s en oma’s worden ouder en krijgen (kleine) gebreken, dit hoort bij het leven. Het is juist belangrijk om zulke dingen niet voor kinderen weg te stoppen.
De schrijfstijl van Inge Besaris is vlot, levendig, ontroerend, kindvriendelijk, meeslepend en prettig. Er is een hele mooie balans tussen luchtig en serieus, waardoor dit verhaal niet te heftig of zwaar aanvoelt. Naast de tekst bevat dit boek prachtige en pakkende illustraties van Irina Filcer, die het verhaal helemaal tot leven laten komen. De tekst en de illustraties sluiten goed op elkaar aan en daar waar dit nodig is vullen ze elkaar nog extra aan. Het boek bestaat uit korte hoofdstukken, waardoor het verhaal erg vlot wegleest. Ook de verhaallijn van Mo, vond ik een mooie extra toevoeging aan het grote geheel en iets dat nog steeds altijd speelt in de wereld. “Takkenhoofd” is een belangrijk en waardevol boek dat een podium hoort te krijgen!
“Takkenhoofd” is een kinderboek die op een hele mooie, kindvriendelijke maar ook hartverscheurende manier vertelt over dementie en de verschillende gevoelens, onzekerheden en andere zaken die daarbij komen kijken. Sofie woont een groot deel van het jaar bij haar opa en zijn hondje Whisky. Ze heeft het er ontzettend naar haar zin en heeft een fijne, goede en sterke band met haar opa. Ze maken graag samen plezier en zijn ook een grappig stel samen. Maar Opa vergeet steeds meer en komt op bepaalde momenten erg warrig over, waardoor Sofie zich zorgen begint te maken. Moet ze iets tegen haar ouders zeggen hierover? Alleen heeft ze opa beloofd dit niet te doen.
Dit verhaal raakt je misschien nog wel als je volwassen bent, omdat je al iets meer levenservaring hebt, komt dit boek waarschijnlijk net iets meer binnen. Kinderen staan hier nog iets verder vanaf waardoor je vooral bewustwording creëert. Het is ontzettend belangrijk en waardevol dat er boeken zijn over onderwerpen zoals dementie. Er zullen zeker kinderen zijn die zichzelf in een soortgelijke situatie bevinden als Sofie, of misschien hebben zij iemand in hun naaste omgeving die er mee te maken heeft, waardoor dit verhaal herkenning brengt. Voor andere kinderen is het misschien een ver-van-mij-bed-show, maar juist daarom is bewustwording ook weer belangrijk, zo begrijpen ze beter wat er in bepaalde gezinnen speelt. Niemands leven is zonder zorgen, iedereen komt vroeg of laat hobbels tegen en het is niet altijd even gemakkelijk. Opa’s en oma’s worden ouder en krijgen (kleine) gebreken, dit hoort bij het leven. Het is juist belangrijk om zulke dingen niet voor kinderen weg te stoppen.
De schrijfstijl van Inge Besaris is vlot, levendig, ontroerend, kindvriendelijk, meeslepend en prettig. Er is een hele mooie balans tussen luchtig en serieus, waardoor dit verhaal niet te heftig of zwaar aanvoelt. Naast de tekst bevat dit boek prachtige en pakkende illustraties van Irina Filcer, die het verhaal helemaal tot leven laten komen. De tekst en de illustraties sluiten goed op elkaar aan en daar waar dit nodig is vullen ze elkaar nog extra aan. Het boek bestaat uit korte hoofdstukken, waardoor het verhaal erg vlot wegleest. Ook de verhaallijn van Mo, vond ik een mooie extra toevoeging aan het grote geheel en iets dat nog steeds altijd speelt in de wereld. “Takkenhoofd” is een belangrijk en waardevol boek dat een podium hoort te krijgen!
3
Reageer op deze recensie