Recensie De oude man en de zee

De oude man en de zee, bekroond met de Nobelprijs voor literatuur en de Pulitzerprijs. Niet alleen daarom was mijn nieuwsgierigheid gewekt, maar tevens heb ik nog niet zo heel erg lang geleden door het huis van Hemingway op Cuba rondgewandeld en dat liet een diepe indruk achter. Alles staat er nog zoals de beste man het destijds heeft achtergelaten. Er hangt een fantastische sfeer, het is open, het is licht, het is ruim en het is net of Hemingway op ieder moment weer aan zijn schrijftafel zal zitten. Hoewel de man niet meer leeft, leeft het huis des te meer.

window.addEvent("domready", function(){var FO1277988601 = { movie:"http://www.youtube.com/v/vDq0EmGVk8Q", width:"300", height:"247", majorversion:"8", build:"0", xi:"true" };UFO.create(FO1277988601, "divID1277988601");});

Cuba is één van de weinige landen waar ik direct verliefd op werd. Zo kon het ook eigenlijk niet uitblijven dat ik na de eerste regels van De oude man en de zee me al snel thuis voelde in Hemingway´s verhaal. De aandoenlijke oude vissersman Santiago deed me direct denken aan de Cubaanse bevolking. Puur en vol met levenswijsheid. Santiago leid een armoedig bestaan met eerbied voor mens en natuur. Hoewel ik niet weet of het Hemingway's bedoeling was dat de lezer een verband legde met zijn personage en het leven van een Cubaan, maar voor mij was dat bijna als vanzelfsprekend. Het strijdlustige van Santiago deed me enorm denken aan de overlevingsdrang van de Cubanen.