Lezersrecensie
Recensie Ik neem toch een hond
Ik neem toch een hond.
Is dit”granlit”, literatuur voor grootmoeders? Het lijkt er sterk op want het gaat vaak over de aankopen van schoenen, tassen en andere typisch vrouwelijke aangelegenheden.Toch kan het boek heel goed door mannen worden gelezen omdat Marjan Berk, in vaak verrassende formuleringen, met veel humor, de lezer een paar genoeglijke uren bezorgt.
De hoofdpersoon, Lena Steketee, ervaart de voor- en nadelen van het ouder worden en is vaak beducht op gevaren die haar vanuit de boze buitenwereld zouden kunnen bedreigen. Zo schuift zij s`nachts haar bed voor het raam om zodoende het tuinhekje te kunnen horen wanneer dit wordt geopend door ongenode gasten. Een hond lijkt de oplossing maar omdat Lena nogal ondernemend en reislustig is, komt het daar voorlopig nog niet van. Heel grappig is ook de beschrijving van de manier waarop Lena en haar vriendin de technische problemen met een afstandsbediening van een bed te lijf gaan. Ronduit hilarisch is de beschrijving, in een flash back, van het huwelijksleven van Lena samen met Gregory. Verondersteld kan worden dat er heel wat autobiografische trekjes aan dit verhaal verbonden zijn. Lena en haar vriendinnen maken zich vrolijk over dementerende ouderen, maar is hun eigen korte geheugen nog wel in orde? Ze heeft haar kleinkinderen lief maar het valt haar toch zwaar om steeds opnieuw zogenaamde leuke dingen met ze te doen. Na een bijeenkomst van verontruste vriendinnen en buurvrouwen, waar uit en te na de gevaren werden besproken die alleenstaande vrouwen bedreigen, besluit Lena toch weer en hond te nemen. Ze denkt aan een teckel maar wanneer een buurman, die opgescheept is met een grote St. Bernard, haar vraagt een weekend op dit grote kalf te passen, verbetert haar humeur en haar lichamelijke conditie. Omdat ze in een wetenschappelijk rapport heeft gelezen dat de aanwezigheid van een hond in grotere mate bijdraagt aan het welbevinden van bejaarde dames dan een mannelijke partner, besluit ze de toenaderingspogingen van de buurman af te houden. Ze gaat met enige regelmaat op allerlei honden passen en blijft intussen dromen van een ondeugende vrolijke en glanzende teckel.
Een onderhoudend boek, knap geschreven. Het kan tijdens eentonige trein- of vliegreizen heel goed de verveling verdrijven.
Ik neem toch een hond. Auteur Marjan Berk. Uitgeverij Atlas. ISBN 978 90 450 6777 3.
Lodewijk Lasschuijt.
Is dit”granlit”, literatuur voor grootmoeders? Het lijkt er sterk op want het gaat vaak over de aankopen van schoenen, tassen en andere typisch vrouwelijke aangelegenheden.Toch kan het boek heel goed door mannen worden gelezen omdat Marjan Berk, in vaak verrassende formuleringen, met veel humor, de lezer een paar genoeglijke uren bezorgt.
De hoofdpersoon, Lena Steketee, ervaart de voor- en nadelen van het ouder worden en is vaak beducht op gevaren die haar vanuit de boze buitenwereld zouden kunnen bedreigen. Zo schuift zij s`nachts haar bed voor het raam om zodoende het tuinhekje te kunnen horen wanneer dit wordt geopend door ongenode gasten. Een hond lijkt de oplossing maar omdat Lena nogal ondernemend en reislustig is, komt het daar voorlopig nog niet van. Heel grappig is ook de beschrijving van de manier waarop Lena en haar vriendin de technische problemen met een afstandsbediening van een bed te lijf gaan. Ronduit hilarisch is de beschrijving, in een flash back, van het huwelijksleven van Lena samen met Gregory. Verondersteld kan worden dat er heel wat autobiografische trekjes aan dit verhaal verbonden zijn. Lena en haar vriendinnen maken zich vrolijk over dementerende ouderen, maar is hun eigen korte geheugen nog wel in orde? Ze heeft haar kleinkinderen lief maar het valt haar toch zwaar om steeds opnieuw zogenaamde leuke dingen met ze te doen. Na een bijeenkomst van verontruste vriendinnen en buurvrouwen, waar uit en te na de gevaren werden besproken die alleenstaande vrouwen bedreigen, besluit Lena toch weer en hond te nemen. Ze denkt aan een teckel maar wanneer een buurman, die opgescheept is met een grote St. Bernard, haar vraagt een weekend op dit grote kalf te passen, verbetert haar humeur en haar lichamelijke conditie. Omdat ze in een wetenschappelijk rapport heeft gelezen dat de aanwezigheid van een hond in grotere mate bijdraagt aan het welbevinden van bejaarde dames dan een mannelijke partner, besluit ze de toenaderingspogingen van de buurman af te houden. Ze gaat met enige regelmaat op allerlei honden passen en blijft intussen dromen van een ondeugende vrolijke en glanzende teckel.
Een onderhoudend boek, knap geschreven. Het kan tijdens eentonige trein- of vliegreizen heel goed de verveling verdrijven.
Ik neem toch een hond. Auteur Marjan Berk. Uitgeverij Atlas. ISBN 978 90 450 6777 3.
Lodewijk Lasschuijt.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Lodewijk Lasschuijt
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
