Heerlijk boek

De 16-jarige Charlie krijgt van haar docent Sarah de opdracht om mee te doen aan een schrijfwedstrijd. De opdracht bestaat uit 1000 woorden per dag en aan het einde van de maand 30.000 woorden op te schrijven.



Charlie heeft een beste vriendin Ayse. Op een dag gaan ze naar een kebabkraam en daar ontmoet ze haar neef de 26-jarige Orhan. De vonken slaan over. Thuis is het niet al te best. Haar moeder zit in de menopauze en gedraagt zich nogal vreemd. Haar vader heeft een ritje naar het verleden gemaakt namelijk motor rijden. Charlie wordt er niet goed van. Ze besluit om over haar eigen leven te schrijven voor de schrijfwedstrijd.

Maar ik heb geen fantasie!Ik kan alleen maar schrijven over wat ik meemaak. Mijn depressieve moeder bijvoorbeeld. En als ik alleen maar haar verhaal vertel kom ik niet eens aan duizend woorden per dag. Want moeders zijn saai, zeker als ze ook nog depressief zijn. Toch wil ik doen wat ik beloofd heb: ik al schrijven. Dertigduizend woorden die alleen ik mag lezen. Daar gaan we. Mijn moeder heeft een depressie en het komt niet door mij. Dat moet ik er even bij zeggen. Niet door mij. Ik ben de laatste tijd vrij aangenaam. Ik verdraag mijn ouders. Niet te lang en niet van te dichtbij. Maar ik doe wel mijn best. Want ik moet ze voorbereiden op het nieuws. Hun reactie zal heftig zijn, zeker die van mijn moeder. Maar ook mijn vader moet ik op mijn hand krijgen. Alhoewel… hij is niet de baas in huis. De honden zijn de baas. Die bepalen alles, zij hebben de macht.”

Haar vader vindt het geen goed idee dat hij veel ouder is dat Charlie. In het begin lijkt Orhan erg aardig. Na een tijdje begint hij bezitterig te worden. Wat eerst begint bij het vragen van haar privégegevens eindigt in agressief gedrag. In het begin negeert Charlie het gedrag van Orhan, ze is erg verliefd en kan maar niet geloven dat haar Orhan zo is. Daarnaast is haar moeder manisch depressief aan het worden vanwege haar menopauze. Daar zit Charlie ook mee. Stiekem leest de het dagboek van haar moeder. Dan komt ze er achter dat ze haar moeder niet goed kende. En dat haar moeder eigenlijk geen vervelend mens is. Na een tijdje gaat haar moeder op mindfullnes. Dat doet haar goed. Verder moet Charlie een oogje in het zeil houden van haar vader op haar moeder. Dat doet ze maar al te goed. Ze doet ook veel dingen om haar moeder te plezieren, ook dingen waar ze een groot hekel aan heeft namelijk joggen.

Charlie, toe nou’, grinnikt Orhan. ‘ Ik heb geen geheimen voor jou. Jij krijgt mijn wachtwoord, jij mag op elk moment mijn mails lezen.’ Hij legde twee keer de nadruk op jij.
Ik schudde mijn hoofd. ‘ Nee hoor, dat wil ik niet. Die mails zijn voor jou bestemd. Die hoef ik niet te lezen.’ Hij lachte mijn bezwaren weg en kust me.
‘ Bebegim, wij delen toch alles.’ Hij schoof een briefje met zijn wachtwoord mijn kant uit: chforever.
‘En nu jouw wachtwoord’, zei hij. Zet je schrap, Charlie Jansen.
‘Sorry Orhan, maar ik geef het je liever niet.’
Orhan fronste zijn wenkbrauwen. ‘ Wat bedoel je? Zijn arm gleed van mijn schouders.
‘ Ik bedoel… mijn wachtwoord ken niemand, alleen ik. Het is privé.’
‘ Je verbergt iets voor mij’, zei Orhan op een totaal andere toon. ‘Dat is duidelijk.’
Hup, daar gingen we weer.
‘ Maar dat hoeft toch niet te betekenen dat ik iets te verbergen heb? Ik wil gewoon niet dat jij de berichten leest die voor mij bestemd zijn. ‘
‘ Als je geen geheimen voor me had zou je het wel doen. Ik laat jou mijn mails toch ook lezen!’
‘ Je begrijpt het niet, Orhan. Als Ayse mij een bericht stuurt- iets vertrouwelijks- dan zou jij dat kunnen lezen. Nee hoor,k sorry.’
Orhan glimlachte. ‘ Zijn jullie misschien lesbisch? Is het dat wat je verbergt?’
Ik zuchtte. ‘ Je maakt een grapje, hoop ik.’
‘ Een grapje? Nee, ik mee het: je verbergt iets voor mij. Ik wou weg. Meteen. Erover praten had geen zin. Hij snapt mij niet en ik snapte hem niet.”

Uiteindelijk wijst Ayse Charlie op Orhans gedrag. Maar na een tijdje merkt ze dat Orhan nogal bezitterig is. Ook komt ze erachter dat hij veel vriendinnen voor haar heeft verslonden. De exacte reden kent ze niet. Totdat Ayse haar dat vertelt en zij zelf iets meemaakt met hem. Dan moet ze een keuze maken. Kiest ze voor de liefde of kiest ze voor haar moeder?

Het is alweer en tijdje geleden dat ik me in een deuk heb gelachen om een boek. 30.000 woorden van Charlie is een van die boeken die me aan het lachen maakte. De humor is niet meetbaar in dit boek. Veel grappige en vooral herkenbare dingen komen voorbij in het boek. Een puberdochter en haar ouders en niet te vergeten haar honden. Wauw dacht ik toen ik dit boek uithad. Echt een goed boek. Vanaf bladzijde 1 werd ik meegezogen in het boek dat 134 pagina’s telt. Ik had het boek binnen no-time uitgelezen. Er zijn weinig auteurs zoals Vrancken. Dit boek is echt een aanrader.