Spannend tot het eind.

Ondanks dat Alfie's vader altijd heeft gezegd dat hij niet mee zal gaan vechten in de (eerste wereld)oorlog, vertrekt hij enkele dagen later toch naar het slagveld in het buitenland. In het begin ontvangen ze regelmatig enthousiaste brieven, maar na enige tijd stopt dit berichtenverkeer. Na een tijd vrezen ze het ergste. Moeder vermoedt dat haar man is omgekomen. De pientere Alfie heeft echter zijn eigen ideeën. Na 4 jaar, als de oorlog bijna voorbij is, werkt hij als schoenpoetsertje op het station, ook om zijn moeder financieel wat te kunnen helpen. Daar ontdekt hij, via enkele vreemde ontmoetingen, dat zijn vader nog in leven moet zijn, maar niet meer als soldaat in de oorlog vecht. Hij verblijft kennelijk in een hospitaal, ergens in Engeland. Alfie besluit om zijn vader te gaan zoeken. Via een paar toevallige gesprekjes, en enkele moeizame omzwervingen, komt hij aan in het hospitaal voor getraumatiseerde soldaten en vindt daar uiteindelijk zijn vader. Bij het zien van al dit welhaast onbeschrijfelijke leed stelt de jongen alles in het werk om zijn vader uit dit vreselijke oord te ontvoeren. Zijn listige plan slaagt, maar hij heeft er niet op gerekend dat de geestestoestand van zijn vader toch nog tot een onvermoede ontknoping leidt. Uiteindelijk komt alles toch nog goed; de liefde van de jongen voor zijn vader overwint alle moeilijkheden.
Ik heb dit boek met veel belangstelling gelezen. Ook al zitten er in de tekst enkele vervelende drukfoutjes, toch blijft het verhaal boeien tot het eind. Wellicht wordt dit boek net zo gewaardeerd als 'De jongen in de gestreepte pyjama', van dezelfde auteur. Ofschoon het vanuit de gedachtenwereld van een kind is geschreven, zou ik het geen kinderboek willen noemen. Vooral volwassenen zullen zich er in herkennen, maar vanaf de leeftijd van zo'n 13-14 jaar zal het zeker de moeite waard gevonden worden.