Diep geraakt door UP!

Toen ik ‘PAAZ’ uithad, moest ik twee dagen wachten op ‘UP’. Die twee dagen duurden lang. Ik kon niet wachten. Nu heb ik ‘UP’ uit en weet ik niet wanneer het volgende boek van Myrthe van der Meer komt. Ik hoop snel. Ik kan niet wachten.

Op de dag dat Emma denkt dat ze haar laatste afspraak met de psychiater heeft, wordt ze opnieuw opgenomen op de psychiatrische afdeling van het algemeen ziekenhuis (PAAZ). De opname is volgens Emma een groot misverstand. Want als je niet ziek bent, hoef je toch ook niet beter te worden? Emma blijkt naast het syndroom van Asperger ook manisch depressief is. Emma heeft het moeilijk met deze diagnose, de depressies zullen nu immers terug blijven keren. ‘Feest in mijn hoofd, kermis in de hel, en er is niets wat ik kan doen om het te stoppen.’

Tijdens haar opname worstelt Emma met haar werk, haar familie, psychiaters, psychologen, medicijnen, medepatiënten, verpleegkundigen maar bovenal met zichzelf. Myrthe van der Meer neemt de lezer op een voortreffelijke manier mee in deze worsteling, en laat je niet meer los.

De beschrijving van Isa Hoes die op de kaft van ‘UP’ staat is ontzettend treffend: ‘Stille pijn die zichtbaar wordt: rauw, confronterend en hartverscheurend mooi!’ Het boek heeft mij diep geraakt, mede door mijn ervaringen met de psychiatrie. Maar, ook zonder ervaringen kan ´UP´ niks anders dan je diep raken. Hulde aan Myrthe!