Het ongepaste meesterwerk

1969 was het jaar dat Jan Wolkers dit klassieke meesterwerk uitbracht. Turks Fruit bracht meteen een grote schok in de Nederlandse literatuur. Het was namelijk ongekend dat er zo uitbundig en gedetailleerd geschreven werd over liefde, seks en de dood.

Ondanks de ''ongepaste'' onderwerpen, vindt er toch een onderliggend verhaal plaats achter de schermen. Neem bijvoorbeeld; het overlijden van Olga's vader en hoe het eigenlijk haar moeders schuld was en Erik's verdriet en liefde voor Olga.

Het boek is geschreven uit het perspectief van Erik, een beeldhouwer. Het verhaal gaat over zijn verdriet en over zijn verloren liefde, Olga. In het boek lees je over hun relatie van het eerste moment tot hun laatste. Het boek bouwt het verhaal op waardoor je pas rond twee derde van het boek erachter komt wat er nou echt was gebeurd. De hoofstukken vinden dus de hele tijd plaats voor of na die gebeurtenis. De opbouw zorgde ervoor dat ik door wou lezen over wat er gebeurd was en daardoor was het nooit saai. Dit had er ook mee te maken dat er mooi poëtisch taalgebruik wordt gebruikt door Erik, bijvoorbeeld door de manier waarop hij Olga's lichaam en kenmerken beschrijft. Bijvoorbeeld: ''Prachtige ogen. De mooiste die ik ooit van mijn leven heb gezien had. Bruin waren ze, net goud.'' hierna omschrijft Erik haar ogen nog verder met vreemde, maar mooie vergelijkingen.

Het boek is niveau 3. Dit vind ik toepasselijk, want het verhaal vond ik in het begin wat lastig te volgen, want ik begreep niet echt wat er met de eerste hoofdstukken bedoeld werd. Kortom is dit een ontzettend bijzonder boek en een grote aanrader als je ongepast taalgebruik niet erg vindt en graag over de liefde leest.