Ontroerend en verrassend

Sinds een tijdje lees ik (ook) jeugdboeken. En die verrassen me soms enorm. Zoals 'Films Die Nergens Draaien.'
Na de geweldige zin: ‘Toen Cato op de wereld was gekomen, had haar moeder hem verlaten,’ heb ik het boek in één ruk uitgelezen. Ik bleef me afvragen wat er aan de hand was in die oude bioscoop.
Cato’s gevoelens van eenzaamheid vanwege het gemis van haar moeder worden treffend beschreven: ‘En soms – en dat had ze de laatste jaren steeds meer – voelde ze niets. Alsof haar moeder steeds verder vervaagde naarmate de tijd verstreek en zijzelf steeds onverschilliger werd. En dat voelde eigenlijk het naarst.’
Ook de apathische houding van haar vader wordt goed beschreven:
‘Ha Catootje, hoe was het op school?’
‘Ik heb geen school op zondag, pap…’
… ‘O ja,’ zei hij. ‘Zondag, ja.’
De laatste zin is even pakkend als de eerste. Al is het maar omdat hij het hele verhaal verklaart. Je vindt hem hier niet, je moet hem zelf maar lezen. Wat een fantasie! En wat een mooie ingetogen schrijfstijl. Ik ga meer lezen van Yorick Goldewijk!