Lezersrecensie
Een 'groots' boek
Johan Harstad (Stavanger, 1979) is een Noorse schrijver van kortverhalen, toneelstukken, een non-fictieboek en romans. In 2002 kwam een verhalenbundel uit en in 2005 verscheen dan zijn debuutroman Buzz Aldrin, waar ben je gebleven? Het boek werd een groot succes en in eigen land verfilmd als een televisieserie, internationaal groeide het boek zelfs uit tot een cultboek. Max, Mischa & het Tet-offensief verscheen in 2017 en is tot nu toe zijn voorlaatste, het kreeg in 2018 de Europese Literatuurprijs voor de beste roman van het voorgaande jaar uit een Europese taal in het Nederlands vertaald.
Het is een 'gewichtig' boek en dit is letterlijk bedoeld, deze klepper weegt maar liefst 1546 gram, dat moest toch even gecheckt worden. Maar ook op figuurlijk vlak kan dit boek tellen, het maakt op alle vlakken indruk dus.
Het leest heel vlot en gemakkelijk ook al was het even wennen. De auteur is er extreem goed in om lange zinnen te formuleren, zéér lange zinnen van meer dan een bladzijde soms, maar als je in het verhaal zit, was dit echt best te volgen, het was alleen een kwestie van niet afgeleid te worden. Er zitten verschillende tijdszones in het boek en Harstad verspringt al eens maar ook dit is netjes gedaan, er stond elke keer een tijdsaanduiding bovenaan en verder verliep het meestal heel erg chronologisch.
Het boek schippert tussen twee verhalen en het grootste verhaal is dat van Max. In het eerste deel begint het verhaal met de periode waar het boek uiteindelijk ook eindigt waardoor het boek omkaderd is. En nog tijdens dit eerste deel begint dan het eigenlijke levensverhaal van Max en dat gaat helemaal chronologisch. Het begon in de zomer van 1988 toen hij 11 jaar was en die in het teken stond van Vietnam en de slag om Hue. Max en zijn vrienden waren geobsedeerd geraakt door de Amerikaanse oorlogsfilm Apocalypse Now uit 1979 van Francis Ford Coppola, de rode draad in het boek.
Tussendoor zijn er dan kortere hoofdstukken die zich grotendeels afspelen voor de geboorte van Max zelfs en die het verhaal van Owen vertellen en waar de oorlog in Vietnam verhaald wordt. Uiteindelijk overlappen de twee verhaallijnen zich.
Deze constructie is knap gedaan van de auteur, je krijgt zo werkelijk een hele omkadering van deze oorlog. Maar het boek gaat over véél meer dan deze historische gebeurtenis. Je krijgt verschillende decennia aan Amerikaanse geschiedenis ook mee en dan gaat het niet alleen over historische gebeurtenissen maar ook over kunst in allerlei vormen. Er komen auteurs ter sprake, muziek is een thema en schilder- en andere kunst, een brede waaier dus en Harstad doet alles heel erg uitgebreid uit de doeken. Je begint zelfs een andere kijk te krijgen op kunst, het boek werkte inspirerend.
Dit alles heeft hij netjes in een verhaal gegoten dat als een coming-of-age verhaal leest maar evengoed een liefdesverhaal is op meerdere vlakken. Zo zijn er verhalen in verhalen waardoor je een uitgebreid beeld krijgt van de tweede helft van de 20e eeuw en tevens gegrepen wordt door de personages, op het ontroerende af soms. Ondanks het dikke boek weet de auteur de lezer steeds weer in het verhaal te trekken zodat je niet anders kan dan blijven lezen. Nochtans waren er soms stukken waar je toch ook enige moeite voor moest doen, daar zorgden de soms lange beschouwingen en uitweidingen voor. Je moet dus je tijd nemen voor dit boek.
Vaak was het een heel erg gewoon verhaal ook, over het leven van elke dag, niets speciaals maar Harstad kon zelfs daarvan een leeservaring maken. Hij weet alledaagse gebeurtenissen op een relativerende manier te beschrijven en ze in hun kern te treffen en vaak nog op een grappige wijze ook, soms was dit zelfs subliem de manier waarop hij banale dingen weet te beschrijven.
Max, Mischa & het Tet-offensief is absoluut een 'groots' boek en zeker een aanrader. Ik heb er zelf toch een aantal weken over gedaan maar ben echt blij dat ik het las ook al ligt dit wel wat buiten mijn comfortzone. Er valt na te denken over het boek maar het mooie levensverhaal van zowel Max als Owen en de vriendschapsbanden tussen de verschillende personages kunnen niet anders dan je aangrijpen. Maar het is toch ook een doorbijter soms, alleen al het aantal pagina's zorgen hiervoor. Deze lezer is super tevreden in ieder geval.
Het is een 'gewichtig' boek en dit is letterlijk bedoeld, deze klepper weegt maar liefst 1546 gram, dat moest toch even gecheckt worden. Maar ook op figuurlijk vlak kan dit boek tellen, het maakt op alle vlakken indruk dus.
Het leest heel vlot en gemakkelijk ook al was het even wennen. De auteur is er extreem goed in om lange zinnen te formuleren, zéér lange zinnen van meer dan een bladzijde soms, maar als je in het verhaal zit, was dit echt best te volgen, het was alleen een kwestie van niet afgeleid te worden. Er zitten verschillende tijdszones in het boek en Harstad verspringt al eens maar ook dit is netjes gedaan, er stond elke keer een tijdsaanduiding bovenaan en verder verliep het meestal heel erg chronologisch.
Het boek schippert tussen twee verhalen en het grootste verhaal is dat van Max. In het eerste deel begint het verhaal met de periode waar het boek uiteindelijk ook eindigt waardoor het boek omkaderd is. En nog tijdens dit eerste deel begint dan het eigenlijke levensverhaal van Max en dat gaat helemaal chronologisch. Het begon in de zomer van 1988 toen hij 11 jaar was en die in het teken stond van Vietnam en de slag om Hue. Max en zijn vrienden waren geobsedeerd geraakt door de Amerikaanse oorlogsfilm Apocalypse Now uit 1979 van Francis Ford Coppola, de rode draad in het boek.
Tussendoor zijn er dan kortere hoofdstukken die zich grotendeels afspelen voor de geboorte van Max zelfs en die het verhaal van Owen vertellen en waar de oorlog in Vietnam verhaald wordt. Uiteindelijk overlappen de twee verhaallijnen zich.
Deze constructie is knap gedaan van de auteur, je krijgt zo werkelijk een hele omkadering van deze oorlog. Maar het boek gaat over véél meer dan deze historische gebeurtenis. Je krijgt verschillende decennia aan Amerikaanse geschiedenis ook mee en dan gaat het niet alleen over historische gebeurtenissen maar ook over kunst in allerlei vormen. Er komen auteurs ter sprake, muziek is een thema en schilder- en andere kunst, een brede waaier dus en Harstad doet alles heel erg uitgebreid uit de doeken. Je begint zelfs een andere kijk te krijgen op kunst, het boek werkte inspirerend.
Dit alles heeft hij netjes in een verhaal gegoten dat als een coming-of-age verhaal leest maar evengoed een liefdesverhaal is op meerdere vlakken. Zo zijn er verhalen in verhalen waardoor je een uitgebreid beeld krijgt van de tweede helft van de 20e eeuw en tevens gegrepen wordt door de personages, op het ontroerende af soms. Ondanks het dikke boek weet de auteur de lezer steeds weer in het verhaal te trekken zodat je niet anders kan dan blijven lezen. Nochtans waren er soms stukken waar je toch ook enige moeite voor moest doen, daar zorgden de soms lange beschouwingen en uitweidingen voor. Je moet dus je tijd nemen voor dit boek.
Vaak was het een heel erg gewoon verhaal ook, over het leven van elke dag, niets speciaals maar Harstad kon zelfs daarvan een leeservaring maken. Hij weet alledaagse gebeurtenissen op een relativerende manier te beschrijven en ze in hun kern te treffen en vaak nog op een grappige wijze ook, soms was dit zelfs subliem de manier waarop hij banale dingen weet te beschrijven.
Max, Mischa & het Tet-offensief is absoluut een 'groots' boek en zeker een aanrader. Ik heb er zelf toch een aantal weken over gedaan maar ben echt blij dat ik het las ook al ligt dit wel wat buiten mijn comfortzone. Er valt na te denken over het boek maar het mooie levensverhaal van zowel Max als Owen en de vriendschapsbanden tussen de verschillende personages kunnen niet anders dan je aangrijpen. Maar het is toch ook een doorbijter soms, alleen al het aantal pagina's zorgen hiervoor. Deze lezer is super tevreden in ieder geval.
1
Reageer op deze recensie
