Sprookjes bestaan niet - roman

Ik heb genoten van Het sprookje van de eeuwige zomer. Een prachtige titel die terugkomt in het boek. Diverse thema’s komen aan bod, maar de verwaarlozing en loyaliteit voor de familie staat centraal.

De jeugd van Tally was zeker geen sprookje, maar ze heeft zichzelf gesust met het idee dat het met haar broers en zusje goed zou gaan en dat zij haar eigen leven kon leiden. Tally komt uit een destructieve familie waarin kinderen aan hun lot werden overgelaten. De redenen hiervoor komen stap voor stap aan het licht door twee verhaallijnen, die in het heden en die in het verleden. De opbouw is goed. Door de flashbacks is de ontwikkeling van Tally heel goed beschreven. De sfeer in het verleden is realistisch beschreven en laat het beklemmende, verwarrende en de verwaarlozing heel goed zien, met een paar linken naar de toenmalige actualiteit. In het heden is er minder diepgang en lijkt het “snel” afgerond. De schrijfster heeft een goede schrijfstijl. De zinsbouw, beschrijvingen van de omgeving met kleine details maken het beeldend.

Tally heeft het idee dat ze een eigen leven vorm heeft gegeven, los van haar roots. Als ze op tv ziet dat haar broer verdachte is van een moord gaat ze terug. Ze blikt terug op haar jeugd en ontdekt in het heden hoe het met haar broers en zusje gaat. Ik vind het jammer dat de afronding weinig verdieping laat zien. De onderliggende boodschap dat je pas vooruit kunt leven als je anders leert terugkijken, komt wel goed aan bod. Daarnaast zijn er prachtige zinnen te ontdekken. Op de eerste pagina “Herinneringen zo dik als de lucht en de modder en de geheimen van onze jeugd in Mississippi drukken loodzwaar op me” – en hoe waar blijkt die zin te zijn!