Vermakelijk en boeiend

De nieuwste roman van Francine Rivers leest anders dan haar vorige serieuzere, diepgaande romans. Dat komt denk ik omdat het verhaal al in 1987 is gepubliceerd en nu is herschreven. Het verhaal speelt zich af in een mijnstadje in 1865. De sfeer van wetteloosheid en losbandigheid heeft de schrijfster goed neergezet. Door te kiezen voor Kathryn als een geëmancipeerde vrouw met een onafhankelijk karakter pleit de auteur voor een goede positie van de vrouw en laat ze zien dat één persoon invloed kan hebben, zowel goed als slecht.

Weggestuurd door haar ouders komt Kathryn aan in Calvada om een erfenis in ontvangst te nemen. Maar in het stadje wonen bijna alleen mannen die zich na hun werk in de mijn een stuk in de kraag drinken in een van de saloons. Strijdbaar en vastbesloten er iets van te maken neemt Kathryn de pers van haar oom weer in gebruik om een krant uit te geven. Door te zeggen waar het op staat, maakt ze heel wat vijanden. Naïef is Kathryn zeker. Ze neemt onverantwoorde risico’s. Ze is een van de weinige huwbare vrouwen in het mijnstadje, maar ze wil niet trouwen omdat ze dan haar onafhankelijkheid kwijtraakt. Toch veronderstelt zowel Matthias als Morgan dat ze met hem gaat trouwen. Morgan is de schurk en van hem keuren we het aanmatigende gedrag af, terwijl Matthias als de ‘good guy’ ook over grenzen gaat.

Het is een lekker dik boek waarin veel gebeurt en dat zeker vermakelijk en boeiend is door de onverwachte wendingen. Verder is het heel knap en aansprekend geschreven. Rivers neemt uitgebreid de tijd om de omgeving te schetsen en de hoofdpersonen tot leven te brengen. Vooral haar beeldende beschrijvingen van het leven in een mijnstadje in het Wilde Westen hebben me aangesproken. Uitgebreidere recensie op mijn blog.