Lezersrecensie
Middag – wel voorzichtig behandelen
Wacht je op mij?
Het is de voorlaatste pagina, die ik hier citeer van het bijzondere boek Middag, geschreven en geïllustreerd door Rébecca Dautremer. De schrijfster zegt in haar voorwoord dat: Ik beweer niet dat het een boek is waarin je ‘tussen de regels’ moet lezen. Inderdaad, zoiets is voor iedereen weer anders, is de beleving anders. Wat zij bedoelt is: dat je er letterlijk doorheen zult lopen. Je kunt er natuurlijk met je vingers doorheen lopen (of anders met je voeten, iedereen heeft zijn eigen manier om een boek te doorkruisen); maar doe wel voorzichtig, wat de paadjes zijn smal, dus zorg dat je onderweg niets kapotmaakt. Als je er liever met je ogen doorheen loopt (wat ik aan zou raden), dan ontdek je wat zich daarbeneden afspeelt.
De waarschuwing is terecht, want het is een zeer kwetsbaar boek, moet met de nodige voorzichtigheid worden bekeken. En voorkom dat een stel wildebrassen ermee aan de haal gaan. Dus vooral niet te wild de pagina’s omslaan. Pagina’s waarop weinig tekst valt te lezen, maar die het moeten hebben van de illustratie die zo kunstig in elkaar is gezet dat het bijna een film is, zo’n ouderwetse toverlantaarn waarop door de beweging van de plaatjes een film ontstaat. Alleen ontstaat die film door met verfijnd knip en snijwerk steeds weer iets nieuws weg te halen op de vorige pagina of juist toe te voegen aan de volgende.
Ga daarom rustig op de stoel van het begin zitten, laat je leiden door de tijd, door het huis, de tuin en ga mee op pad. En: In de buitenwijken van de stad zie je een paar spijbelende kinderen op straat. Ontmoet onderweg de waarzegster Papovskaïa, die met een groep circusartiesten in woonwagens naar de stad is gekomen.
Ontdek waar neef Joseph Mooihart zijn achternaam aan heeft te danken en waarom hij van jou naar de pomp mag lopen. Je snelt naar de markt. Het maakt niet uit dat je zigzagweggetjes neemt. Het belangrijkste is dat je straks hier bent!
Je bent dan al halverwege en op weg naar de haven. Dankbaar maak je gebruik van de lift die mevrouw Maguire in haar auto, tot de dokken. Het einddoel is in zicht. Net zoals de afloop. Als volwassene heb ik ervan genoten. Om te lezen en om voor te lezen… Maar neem wel je tijd, besef dat beeld net zo belangrijk is als tekst.
Het boek is uit het Frans vertaald en uitgegeven door de Standaard Uitgeverij nv; ISBN 978 90 02 26898 4.
Het is de voorlaatste pagina, die ik hier citeer van het bijzondere boek Middag, geschreven en geïllustreerd door Rébecca Dautremer. De schrijfster zegt in haar voorwoord dat: Ik beweer niet dat het een boek is waarin je ‘tussen de regels’ moet lezen. Inderdaad, zoiets is voor iedereen weer anders, is de beleving anders. Wat zij bedoelt is: dat je er letterlijk doorheen zult lopen. Je kunt er natuurlijk met je vingers doorheen lopen (of anders met je voeten, iedereen heeft zijn eigen manier om een boek te doorkruisen); maar doe wel voorzichtig, wat de paadjes zijn smal, dus zorg dat je onderweg niets kapotmaakt. Als je er liever met je ogen doorheen loopt (wat ik aan zou raden), dan ontdek je wat zich daarbeneden afspeelt.
De waarschuwing is terecht, want het is een zeer kwetsbaar boek, moet met de nodige voorzichtigheid worden bekeken. En voorkom dat een stel wildebrassen ermee aan de haal gaan. Dus vooral niet te wild de pagina’s omslaan. Pagina’s waarop weinig tekst valt te lezen, maar die het moeten hebben van de illustratie die zo kunstig in elkaar is gezet dat het bijna een film is, zo’n ouderwetse toverlantaarn waarop door de beweging van de plaatjes een film ontstaat. Alleen ontstaat die film door met verfijnd knip en snijwerk steeds weer iets nieuws weg te halen op de vorige pagina of juist toe te voegen aan de volgende.
Ga daarom rustig op de stoel van het begin zitten, laat je leiden door de tijd, door het huis, de tuin en ga mee op pad. En: In de buitenwijken van de stad zie je een paar spijbelende kinderen op straat. Ontmoet onderweg de waarzegster Papovskaïa, die met een groep circusartiesten in woonwagens naar de stad is gekomen.
Ontdek waar neef Joseph Mooihart zijn achternaam aan heeft te danken en waarom hij van jou naar de pomp mag lopen. Je snelt naar de markt. Het maakt niet uit dat je zigzagweggetjes neemt. Het belangrijkste is dat je straks hier bent!
Je bent dan al halverwege en op weg naar de haven. Dankbaar maak je gebruik van de lift die mevrouw Maguire in haar auto, tot de dokken. Het einddoel is in zicht. Net zoals de afloop. Als volwassene heb ik ervan genoten. Om te lezen en om voor te lezen… Maar neem wel je tijd, besef dat beeld net zo belangrijk is als tekst.
Het boek is uit het Frans vertaald en uitgegeven door de Standaard Uitgeverij nv; ISBN 978 90 02 26898 4.
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Henk van Maanen
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
