Metafoor voor de huidige tijd

Aminatta Forna heeft met De paradox van geluk een fijngevoelige en intelligente roman geschreven die tevens een beeld geeft van het huidige tijdsgewricht. Het is de derde roman die in Nederland is verschenen en net als de vorige boeken Het huis met de schaduw en Fantoomliefde van hoge kwaliteit.
De uitstekende vertaling van het onderhavige boek was in handen van Aleid van Eekelen-Benders en Mariella Duindam.

De twee hoofdpersonen van De paradox van geluk zijn de Amerikaanse stadsbiologe Jean Turane en de Ghanese psychiater Attila Asare. Hun levens raken verknoopt met elkaar in de wereldstad Londen. Die stad wordt bevolkt door een keur aan nationaliteiten, dieren en (ook letterlijk) vogels van diverse pluimage. Langzaam maar zeker is de stoet aan levende wezens in de stad een metafoor voor de vluchtelingen, immigranten die in het Westen een nieuw bestaan proberen op te bouwen.

Zowel Asare als Turane hebben wonden opgelopen in het leven. Attila kampt met de verwerking van het verlies van twee vrouwen die hij liefhad en Jean mist haar zoon, die voor zijn vader lijkt te hebben gekozen. Ze strijdt tegen de vooroordelen die er zijn over het vermeende gevaar van de stadsvos in Londen. In die strijd herken ik de reactie op de vluchtelingen als zouden zij de Westerse maatschappij bedreigen. Terwijl, de vos niet voor overlast zorgt, maar een klein plekje inneemt, haast onopgemerkt.

Asare, die mij qua figuur deed denken aan de hoofdrolspeler van de Britse crimeserie Luther zal spreken op een congres over PTSS, posttraumatische stress stoornis. Uiteindelijk zullen zijn woorden de titel van het boek op een bijzonder mooie en ontroerende wijze duiden. Hij geeft duiding aan de kracht en betekenis van hoop, ja meer nog dan geluk. En dat lijden niet per definitie schade hoeft te betekenen.

Ik waardeer het boek met vijf sterren. Prachtig, zijn de verhalen over de zoektocht van Jean naar de coyotes in de Verenigde Staten. Hoe ze met geduld en volharding een van de coyotes uiteindelijk tena komt.
Jammer, dat die verhaallijn schuingedrukt is, dat verhoogde bij mij de leesbaarheid niet. Desalniettemin, wederom een wonderschoon boek van een bijzonder getalenteerde en begaafde schrijfster.