Wenen

Gesitueerd in het naoorlogse Wenen begint Robert Simon in de zestiger jaren een café in een volkswijk. De rustige, melancholische roman eindigt met een afscheidsfeest. Een metafoor om het leven te vieren. Ondanks de tegenslag en de moeite. Een aantal jaar lang biedt Simon met zijn hulp Mila mensen een plek. Arbeiders, naaisters, paradijsvogels. Mensen van de onderkant. Tot de pacht stopt.

Sommige verhalen volgen we op de voet, zoals Mila en haar man de worstelaar René. De anderen blijven op afstand. Voorbijgangers. Even komen ze langs, voor een borrel of een biertje. Om dan verder te trekken.
Om allen hangt een bepaalde eenzaamheid en tragiek. Af en toe, valt de zon binnen in het café.

Seethaler is bekend van meerdere mooie boeken. Deze roman is mooi en sfeervol geschreven en als liefhebber van Wenen heb ik er van genoten. Al met al geen topper zoals zijn vorige boeken, De Weense sigarenboer, Het Veld en het prachtige Een heel leven.

Desondanks drie stevige sterren!