Lezersrecensie
Pachinko
Haar vorige boek, Winter in Sokcho nodigde mij uit om ook dit boek, Pachinko Hal ter hand te nemen. Elisa Shua Dusapin heeft een rustige, poëtische pen. Sfeervol en ietwat geladen is ook dit kleine, maar niet minder krachtige boek.
In korte hoofdstukken schetst de half Franse, half Koreaanse schrijfster de dilemma’s van het ergens anders moeten zijn. Het op zoek gaan naar je identiteit en je wortels. De schrijfster zelf, is half Europees, half Aziatisch.
Prachtig is de impasse aan het einde van het boek, als de familie op een eilandje tussen Korea en Japan de confrontatie moet aangaan: waar hoor je nu eigenlijk thuis? Het lijkt een soort niemandsland. En zal iedereen de thuisreis kunnen afmaken? Een toepasselijke metafoor.
Claire, is naar Japan gekomen om samen met haar Koreaanse grootouders de terugreis naar Korea te maken. Claire, hun kleindochter is geboren in Zwitserland, omdat haar moeder zelf kon kiezen om uit Japan te gaan. Daar waren de grootouders voor gevlucht, opdat hun dochter in vrijheid kon kiezen.
De grootouders zijn in de jaren 50 samen met honderdduizenden anderen vanwege de burgeroorlog uit Korea naar Japan gevlucht.
‘Voor de Japanse Koreanen is er nooit een Noord- of Zuid-Korea geweest. We zijn allemaal mensen van Choson. Mensen van een land dat niet meer bestaat.’ (P. 166)
Een ander thema is de Franse les die Claire geeft aan het Japanse meisje Mieko. De groeiende band tussen de twee is ontroerend beschreven, typisch voor de Japanse soms wat stroeve omgang met intimiteit. De aandacht voor het eten (ook in Winter in Sokcho, een belangrijk thema) staat niet in verhouding met de aandacht die het meisje toekomt.
Ook (de regels en de geschiedenis van) het pachinko spel, door de Koreanen naar Japan gebracht is beeldend weergegeven. Een manier voor de ontheemde Koreaan om een way of life te vinden in Japan. De setting van de Pachinko Hal met zijn fruitautomaten getuigt wederom van een toepasselijke maar schrijnende troosteloosheid.
Dusapin weet een boek treffend te eindigen. Zo ook in Pachinko Hal :
‘Alleen de echo weerklinkt nog. De klank van talen die samensmelten.’ (P. 175)
Een aanrader! Vijf sterren.
In korte hoofdstukken schetst de half Franse, half Koreaanse schrijfster de dilemma’s van het ergens anders moeten zijn. Het op zoek gaan naar je identiteit en je wortels. De schrijfster zelf, is half Europees, half Aziatisch.
Prachtig is de impasse aan het einde van het boek, als de familie op een eilandje tussen Korea en Japan de confrontatie moet aangaan: waar hoor je nu eigenlijk thuis? Het lijkt een soort niemandsland. En zal iedereen de thuisreis kunnen afmaken? Een toepasselijke metafoor.
Claire, is naar Japan gekomen om samen met haar Koreaanse grootouders de terugreis naar Korea te maken. Claire, hun kleindochter is geboren in Zwitserland, omdat haar moeder zelf kon kiezen om uit Japan te gaan. Daar waren de grootouders voor gevlucht, opdat hun dochter in vrijheid kon kiezen.
De grootouders zijn in de jaren 50 samen met honderdduizenden anderen vanwege de burgeroorlog uit Korea naar Japan gevlucht.
‘Voor de Japanse Koreanen is er nooit een Noord- of Zuid-Korea geweest. We zijn allemaal mensen van Choson. Mensen van een land dat niet meer bestaat.’ (P. 166)
Een ander thema is de Franse les die Claire geeft aan het Japanse meisje Mieko. De groeiende band tussen de twee is ontroerend beschreven, typisch voor de Japanse soms wat stroeve omgang met intimiteit. De aandacht voor het eten (ook in Winter in Sokcho, een belangrijk thema) staat niet in verhouding met de aandacht die het meisje toekomt.
Ook (de regels en de geschiedenis van) het pachinko spel, door de Koreanen naar Japan gebracht is beeldend weergegeven. Een manier voor de ontheemde Koreaan om een way of life te vinden in Japan. De setting van de Pachinko Hal met zijn fruitautomaten getuigt wederom van een toepasselijke maar schrijnende troosteloosheid.
Dusapin weet een boek treffend te eindigen. Zo ook in Pachinko Hal :
‘Alleen de echo weerklinkt nog. De klank van talen die samensmelten.’ (P. 175)
Een aanrader! Vijf sterren.
1
Reageer op deze recensie
