Lezersrecensie
Benieuwd hoe het verdergaat
Sluipmoordenares Celeana Sardothien is erin geslaagd om kampioen van de koning te worden, maar haar verhaal is verre van af. In 'De Donkere Troon' moet ze de duistere krachten die aan het werk zijn in Adarlan zien tegen te gaan. Ze probeert uit te vogelen waar de koning zijn macht vandaan haalt en hoe ze die macht aan banden kan leggen. Intussen doen er nieuwe geruchten de ronde, die spreken over de kroonprinses van Terasen. Leeft zij nog, of zijn de geruchten niet meer dan dat… geruchten? Puzzels, gevaarlijke tegenstanders en hartverscheurende keuzes komen op haar pad. Zal ze zich ook hierin kunnen redden?
'De Donkere Kroon' was een ietwat typisch tweede deel in een reeks. Er wordt heel wat opgebouwd. Nieuwe personages worden toegevoegd en oude verdwijnen (zo was er een bepaalde dood waar ik bijzonder van aangedaan was). Ook relaties komen onder druk te staan. Celaena moet zich steeds opnieuw afvragen wie ze kan vertrouwen. Psychologisch krijgt ze geen moment rust, en dat is goed, want de uitdagingen waar ze voor komt te staan, maken haar sterker als personage. We zien haar zichtbaar groeien: van iemand die alleen voor zichzelf uitkijkt, naar iemand die beseft dat er meer is dan haar eigen hachje redden.
Verhaalgewijs had ik de indruk dat dit deel iets minder vlot liep. Dat gevoel had ik ongeveer tot halverwege het boek. Vanaf daar schiet het verhaaltempo aanzienlijk de hoogte in en wordt je helemaal het verhaal ingezogen.
Aangezien ik de laatste jaren mijn best heb gedaan om spoilers voor de reeks te vermijden (wat op bookstagram beslist geen evidentie is), kan ik met veel plezier meedelen dat ik de plottwist (of eigenlijk meerdere plottwists) totaal niet had zien aankomen. Wat een onthulling! Die maken van 'De Donkere Troon' een katalysator, dus ik ben nieuwsgierig wat er in deel drie allemaal zal gebeuren.
'De Donkere Kroon' was een ietwat typisch tweede deel in een reeks. Er wordt heel wat opgebouwd. Nieuwe personages worden toegevoegd en oude verdwijnen (zo was er een bepaalde dood waar ik bijzonder van aangedaan was). Ook relaties komen onder druk te staan. Celaena moet zich steeds opnieuw afvragen wie ze kan vertrouwen. Psychologisch krijgt ze geen moment rust, en dat is goed, want de uitdagingen waar ze voor komt te staan, maken haar sterker als personage. We zien haar zichtbaar groeien: van iemand die alleen voor zichzelf uitkijkt, naar iemand die beseft dat er meer is dan haar eigen hachje redden.
Verhaalgewijs had ik de indruk dat dit deel iets minder vlot liep. Dat gevoel had ik ongeveer tot halverwege het boek. Vanaf daar schiet het verhaaltempo aanzienlijk de hoogte in en wordt je helemaal het verhaal ingezogen.
Aangezien ik de laatste jaren mijn best heb gedaan om spoilers voor de reeks te vermijden (wat op bookstagram beslist geen evidentie is), kan ik met veel plezier meedelen dat ik de plottwist (of eigenlijk meerdere plottwists) totaal niet had zien aankomen. Wat een onthulling! Die maken van 'De Donkere Troon' een katalysator, dus ik ben nieuwsgierig wat er in deel drie allemaal zal gebeuren.
1
Reageer op deze recensie