Humorloze droefenis

Tja, het schijnt een klassieker te zijn. En de naam Camus staat natuurlijk voor , ja voor wat eigenlijk. Intellectueel, existentieel, erudiet en weet ik wat nog meer. Omdat het een vrij dun boekje is heb ik mezelf gedwongen het helemaal uit te lezen, maar met veel plezier ging dat niet gepaard. Wat een humorloze droefenis is er bijeengebracht in deze monoloog van een dronken advocaat die op vijf achtereenvolgende avonden tegen een wildvreemde zit te kwekken. Dat die ander ieder keer weer verschijnt is een raadsel. En veel echt diepzinnigs komt er niet over zijn lippen, in feite is het gewoon een verzameling open deuren en platgetreden paden. Maar misschien keken ze daar eind jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw anders tegen aan.