Waardevolle en troostrijke verhalen uit het hospice

Via ParaVisie Magazine leerde ik Ed Nissink kennen. Elke maand verschijnt daarin een van zijn bijzondere verhalen, die me raken en ontroeren. Ik las dat Ed een bundel had geschreven met nog veel meer van die mooie verhalen en zocht contact met hem via social media. Want als auteur wil ik natuurlijk een gesigneerd exemplaar. En dat is gelukt!
Met veel genoegen heb ik zijn boek gelezen. Daarin deelt Ed zijn ervaringen als zorgvrijwilliger in een hospice. Met volle liefde en aandacht beschrijft hij de belevenissen van de gasten die hun laatste dagen in het hospice doorbrengen. Hun openhartige herinneringen en zelfs visioenen over wat hen in de volgende wereld te wachten staat, worden op een warme toon verteld. Wat me vooral raakt is de manier waarop Ed deze mensen met zoveel respect en menselijkheid omringt. Je voelt tijdens het lezen dat hij de juiste persoon op de juiste plek is om rust en berusting te bieden in een levensfase waarin dat zo belangrijk is.
Naast de verhalen in het hospice neemt Ed je ook mee in zijn eigen ervaringen. Na een zware operatie, waarbij hij twintig minuten weg was, is zijn kijk op leven en dood veranderd. De dromen over overleden personen die hij verzorgd heeft, zijn bijzonder, indrukwekkend en troostrijk. Ze geven een glimp van wat er misschien na dit leven wacht.
Het boek is niet alleen ontroerend en spiritueel verrijkend, maar ook prachtig vormgegeven met tekeningen die Ed zelf heeft gemaakt. Ik kan me heel goed voorstellen dat mensen na het lezen van deze bundel hun angst voor de dood verliezen. Voor Ed is het duidelijk: de dood is niet het einde, en dat weet hij dus op een bijzondere en toegankelijke manier over te brengen.
Het boek leest heerlijk weg en wat mij betreft smaakt het naar meer. Ik hoop dan ook dat er nog vele delen met zulke waardevolle verhalen zullen volgen.