De schaduwman

Elspeth, een geliefde moeder en echtgenote wordt op een angstaanjagende manier ontvoerd uit haar eigen woning. Ze wordt wakker in de kamer op de bovenste verdieping van een huis, waarvan de ramen een grotesk beeld op haar netvlies bezorgen : ze zijn helemaal dichtgesmetseld en op het hout zijn er met kinderlijke eenvoud landschappen geschilderd. Wat is haar ontvoerder met haar van plan? Waarom koos hij net Elspeth uit? Hebben haar politieke connecties hiermee te maken? Wil de dader zich verrijken met losgeld of is er meer aan de hand?
Forensisch psychologe Connie Woolwine en inspecteur Brodie Baarda krijgen de taak om deze zaak tot op de bodem uit te zoeken. Connie is gespecialiseerd in het schetsen van daderprofielen, ze kruipt in het hoofd van de ontvoerder en probeert zo een correct beeld te krijgen van zijn motieven en van de plaats waar hij Elspeth gevangenhoudt. Hoewel ze een kei is in haar vak, lijkt ze in deze zaak toch extra uitgedaagd te worden.

Een Helen Fields cover heeft altijd een bepaalde soberheid in zich, wat voor mij enorm uitnodigend is om het verhaal onmiddellijk in te duiken. De betekenis van de cover wordt deze keer duidelijker na het lezen van het volledige boek. De schrijfstijl is zoals je kan verwachten van Fields opnieuw enorm sterk, beeldend en nagelbijtend, hoewel dit specifieke verhaal voor mij een wat tragere start kende. Het duurde deze keer voor mij wat langer om volledig in het verhaal te komen, maar de reden hiervan was wellicht omdat Fields haar tijd neemt om de diverse peronages in beeld te brengen. Zo lees je het verhaal vanuit verschillende perspectieven (die van Connie en die van de dader) maar springt de auteur ook iets vaker naar andere plaatsen en tijdstippen wat vooral in het begin misschien ietwat chaotischer kan overkomen, maar gedurende het verhaal de spanning steeds verder doet opbouwen. En wat voor een hoofdpersonages kent dit boek! De excentrieke Connie lijkt in eerste instantie eerder bizar en niet erg vriendelijk, maar gaandeweg het verhaal kom je meer over haar te weten waardoor je haar als lezer meer leert appreciëren. Ik denk dat in dit boek de meest originele dader ooit beschreven wordt, de rechercheurs zijn als het ware letterlijk op zoek naar een tekenfilmfiguur. Heerlijk origineel! Hoewel de personages in dit eerste deel mooi uitgewerkt zijn, blijft vooral het karakter van Baarda voor mij nog wat aan de oppervlakte, hij lijkt een beetje een grijze muis, maar je voelt als lezer zeker aan dat er nog meerdere lagen te ontdekken vallen. Wat ik zelf eerder een minpunt vond in dit boek is dat het verhaalritme wat onderbroken werd door iets te lang te focussen op de ontsnappingspogingen van de slachtoffers. Maar een Fields thriller zou natuurlijk geen Fields thriller zijn zonder een ontknoping om duimen en vingers van af te likken! Ondanks de iets tragere start heb ik alweer enorm genoten van deze getalenteerde schrijfster en kijk ik halsreikend uit naar deel 2!