Tijdloos, en prachtig vertaald!

Ooit gelezen maar ver weggezakt...

In de besprekingen van de roman van Anjet Daanje, Het lied van Ooievaar en Dromedaris, lees ik dat het boek De Woeste Hoogten een inspiratiebron is geweest. Daarom ben ik het gaan herlezen.

Het verhaal blijft spannend, hard, spooky, soms ook saai. Doorgelezen omdat ik echt niets wil missen van de invloed op Ooievaar en Dromedaris.

Wat geweldig was - en mij steeds weer motiveerde om door te lezen- was de vertaling van Frans Kellendonk. De dialogen waren geweldig, de beschrijvingen kleurrijk en sterk. Onovertroffen was het herkenbare Nijmeegse regio- dialect bij de bewoner van de Hoogten. Hardop lezend elke keer weer verrast!