O, de Avonden

De Avonden is een prachtig boek dat de naoorlogse somberheid van jongeren goed weergeeft. Een sombere naoorlogse roman die een prachtig voorbeeld is van het literaire existentialisme. Je voelt de eenzaamheid (heeft Frits wel echt vrienden, zijn gesprekken met hen gaan niet echt ergens over), de angst (zowel in de nachtmerries als in de angst om ouder te worden (kaalheid)), de wanhoop (voornamelijk als hij thuis is, als zijn vader weer eens vies doet) en de overtuiging dat het bestaan zinloos is (het hele idee van de roman).
De roman is goed geschreven en de anti-sympathieke held van het verhaal is heerlijk om je in te herkennen of tegen af te zetten. Het is allerminst een prettig, luchtig verhaal. Frits’ gemoedstoestand druipt door de bladzijden. De simpliciteit en de plotloosheid van de roman maken het boek een realistische weergave van het bestaan. De sleur van het leven wordt nergens anders zo goed in getoond als in De Avonden van Gerard Reve.