Lezersrecensie
Een troost voor het gemis
Oroppa van Safae el Khannoussi is een indrukwekkend literair debuut dat leest als een kroegverhaal. Het boek is anekdotisch, soms onsamenhangend en daardoor levensecht. Er is geen afgerond verhaal, maar een collage van stemmen, herinneringen en omzwervingen. El Khannoussi’s stijl is poëtisch, gelaagd en vooral rijk aan woorden.
De kracht van Oroppa zit in de combinatie van persoonlijke verhalen met onderliggende maatschappelijke kritiek. Thema’s als migratie, identiteit en het onvermijdelijke gewicht van het verleden worden verweven zonder moralistisch of voorschrijvend te worden. Het besef dat je je verleden altijd met je meedraagt, hoe ver je ook reist of hoe hard je het ook probeert te vergeten is een belangrijke boodschap in het boek. Geen enkel personage is perfect of eenduidig goed of slecht — en juist daarin schuilt hun menselijkheid.
De leeservaring vergt inspanning. Sujet en fabel lopen niet synchroon; verhaallijnen kruisen, raken elkaar of verdwijnen weer.
Als literatuur een troost is voor het gemis (p. 169) dan is dit boek zeker literatuur; het past binnen de nieuwe (naamloze) stroming in de Nederlandse literatuur.
De kracht van Oroppa zit in de combinatie van persoonlijke verhalen met onderliggende maatschappelijke kritiek. Thema’s als migratie, identiteit en het onvermijdelijke gewicht van het verleden worden verweven zonder moralistisch of voorschrijvend te worden. Het besef dat je je verleden altijd met je meedraagt, hoe ver je ook reist of hoe hard je het ook probeert te vergeten is een belangrijke boodschap in het boek. Geen enkel personage is perfect of eenduidig goed of slecht — en juist daarin schuilt hun menselijkheid.
De leeservaring vergt inspanning. Sujet en fabel lopen niet synchroon; verhaallijnen kruisen, raken elkaar of verdwijnen weer.
Als literatuur een troost is voor het gemis (p. 169) dan is dit boek zeker literatuur; het past binnen de nieuwe (naamloze) stroming in de Nederlandse literatuur.
1
Reageer op deze recensie