Augustus

Zestig jaar geleden luisterden we geboeid naar de lessen geschiedenis waarbij we kennismaakten met roemruchte Romeinen en af en toe zwoegden bij het vertalen van een bloedernstige Vergilius, een eerder saaie Horatius of de meer frivole werken van Ovidius. Lieden als Julius Caesar, Octavius, Marcus Antonius boden ons dagelijks een stevige latijnse boterham en de dames Livia, Julia en hupse Vestaalse maagden, die anoniem onze dromen bevolkten, vormden een stevig evenwicht met hun Griekse collega’s. De auteur bedacht een zeer geslaagde werkwijze om de lezer constant te boeien door die lezer inzage te bieden in de briefwisselng van de personages. Voor diegenen die door omstandigheden verstoken bleven van een klassieke opleiding, kan de pleiade briefschrij-vers wel enigszins vermoeiend overkomen, maar dit fenomeen wordt ruimschoots gecompenseerd door de onderwerpen die door de hooggeplaatste pennenridders worden aangeboord en uitgewerkt. Inhoudelijk druipt de correspondentie van latente en openlijke wreed-heden, van politiek gekonkel en geknoei, van liederlijk gedrag en geor-kestreerd overspel.  “Augustus”  van Williams wint aan grootsheid en morele draagkracht wanneer de hoofdpersonen, zowel Octavius Caesar, als zijn dochter Julia door een gedetailleerd gewetensonderzoek inzage bieden in hun diepste innerlijk, gekweld door angsten en frustraties.

Williams voert een personage ten tonele dat door zijn nederige attitude en waardige uitstraling niet alleen het contemporaine Rome fascineerde maar  vele eeuwen trotseert om tot op de dag van vandaag tot voorbeeld te dienen. “Augustus” is een goddelijk boek met keizerlijke allures.