Recensie Het derde huwelijk

Tom Lanoye beschrijft in dit zeer voortreffelijk werk de onvoorstelbare dramatiek van vluchtelingen, uitgeprocedeerden, schijnhuwelijken, corruptie, tomeloze eenzaamheid, schrijnende seksuele uitspattingen. Hij hanteert daarbij een adembenemende schrijfstijl, een snerpend sarcasme en een genadeloze afrekening met een aftakelend mannelijk ego. De verpletterende hautaine minachting waarmee de hoofdpersoon zijn seniele vader, die hij zijn “verwekker” noemt, snijdt door je gemoed als een gekartelde potscherf. De luchtige toon waarmee de auteur zijn erg sombere verhaal brengt, illustreert zijn ware meesterschap. Subliem is de manier waarop Lanoye zijn hoofdpersoon zich laat uitleven in zelfspot, die nijgt naar psychische zelfkastijding. “Het derde huwelijk” is een waarheidsgetrouwe evocatie van wat er zich dagelijks afspeelt als wurgende realiteit in onze eigen regio’s….
Hugo