Leuk cadeau

 Inderdaad, na ruim vierhonderdvijftig bladzijden begin ik te
vrezen dat die “onlosmakelijkheid” de auteur zwaar op de maag
ligt. Hij kan er maar niet mee ophouden. Terwijl de lezer al
een hele tijd door heeft waar hij, de auteur, de klepel heeft
gehangen, gebeuren er steeds maar weer aanvaringen tussen de
betrokken partijen en dat werkt erg vermoeiend. Jo Claes geeft
blijk van een onvoorstelbaar vermogen een verhaal eerst
duizelingwekkend ingewikkeld te maken om het dan door zijn
respectabele eruditie en deskundigheid op menig gebied, middels
vele kronkelende meanders, tot een bevrijdende ontknoping te
brengen.          
De dramatische slotscène op het Leuvens stedelijk kerkhof doet mij
eens te meer vaststellen dat sommige hedendaagse oudjes, rollators
en protheses ten spijt, in tijden van opperste nood, nog over een
hallucinan-te souplesse beschikken. “Tot de dood ons scheidt” is
bijzonder geschikt om cadeau te krijgen, zoals mij is overkomen.