Van kleine en grote poezen

 “Sterf twee keer” van veelschrijfster Tess Gerritsen zal me steeds bijblijven als het eerste boek dat ik las middels mijn digitaal kleitablet. Wel handig om een spannende thriller met een vingerknip naar je hand te kunnen zetten. Geen gevaar voor ezelsoren, irritante kreukels of zoekgeraakte bladwijzers.
“Sterf twee keer” is een vrij vlot leesbaar safariverhaal met behoorlijk wat geheimzinnigheid en gaandeweg steken we ook wat op aangaande de modus vivendi van katachtigen, van de spinnende poenoe aan onze voeten tot de brullende leeuwin op gazellen jacht in de Afrikaanse nachten. Ik leerde ook dat het woord ontweid, geen spellingsfout is maar het verleden deelwoord van ontweien, of het leeghalen van het bij voorkeur dode lichaam van mens of dier.Tess goochelt deskundig met tijds- en geografische grenzen en husselt criminele feiten en dito slechteriken vakbekwaam door elkaar. Het komt haar bijzonder goed uit dat de gezochte schurk als een kloon op een van zijn slachtoffer lijkt, feit waar ze de lezer een paar hoofdstukken mee om de tuin leidt. Gerritsen breit hier wel geen hoogstaande literatuur, maar heeft wel de verdienste mij verleden nacht tot kwart voor drie aan mijn kleitablet te kleven.

Sterf twee keer zal ook wel vlot leesbaar zijn in paperback versie.