Een ode aan het boek

Een roman waarin iemand haar liefde voor het lezen van boeken wil overbrengen op anderen.
De schrijfster weeft dit in een verhaal dat zich afspeelt in het begin van WO II meer bepaald tijdens de zware bombardementen van Londen in 1939 - 1940. In deze periode werd zowat een derde van de woningen in Londen verwoest en kwamen 30.000 mensen om het leven. Een gitzwarte en erg moeilijke periode.
Martin geeft de historische feiten weer en geeft aan dat er gedurende twee maanden er dagelijks bommen werden gedropt met talloze slachtoffers tot gevolg, maar weeft er toch een vrij luchtig verhaal doorheen.
De hoofdpersonen komen er redelijk ongeschonden doorheen, ze kunnen zelfs anderen opvangen en onderhouden, de winkel wordt op een dag herstelt, het boek eindigt met een happy end.
Madeleine Martin heeft een vlotte schrijfstijl en het boek zal ongetwijfeld aanslaan, maar het raakte me niet, hiervoor was het te vrijblijvend, te soft. Als je met mensen spreekt die de oorlog hebben meegemaakt komt er een andere realiteit naar voor. Zeker bij de gewone mensen was er het onnoemelijke leed, de zoektocht naar voedsel en onderdak, de onmacht en het gebrek aan middelen bij hulpverleners. Dit alles miste ik in het werk, zodat het me geen juiste tekening vond en ik me niet kon inleven, vandaar de middelmatige score.
Een vlot geschreven verhaal, maar voor mij te vrijblijvend, gezien de zware periode waarin dit verhaal zich afspeelt.