Hebban recensie
Banks beschouwt
Drijfzand is het vijftiende boek met inspecteur Banks in de hoofdrol. Ze zijn niet allemaal in Nederlandse vertaling verschenen, maar het zal de lezer die nog geen boeken van Peter Robinson gelezen heeft geen moeite kosten om in dit verhaal te stappen. Dit is te danken aan de stijl van deze schrijver.Toegankelijk, laagdrempelig en helder.
Alan Banks heeft vakantie. Dan belt zijn broer Roy met wie hij een nogal koele verstandhouding heeft. Hij vraagt om hulp en door de aard van het telefoontje gaat Banks er meteen op af. Hij treft Roy niet thuis en start een zoektocht. Annie Cabbot, een andere prominente hoofdpersoon in de boeken van Robinson, krijgt te maken met de moord op een jonge vrouw. Deze vrouw draagt het adres van inspecteur Banks bij zich. Merkwaardig.
Peter Robinson zet een verhaal neer dat zich geleidelijk ontwikkelt en ontvouwt. Incidenten worden met beleid en gedoseerd ingevoerd waardoor een evenwichtig opgebouwd verhaal ontstaat met een geloofwaardige inhoud. Het gewone leven met gewone mensen komt langs en de politiemensen werken hard en zijn gedreven. Er zijn twee parallelle verhalen die mooi in elkaar grijpen.
In Drijfzand ontmoeten we een melancholieke en reflecterende Banks. Hij heeft in het vorige boek een flinke opdonder gekregen en veel verloren en is bezig zichzelf bij elkaar te rapen. Deze keer komt zijn persoonlijk leven extra dichtbij doordat hij op zoek gaat naar zijn broer Roy. Hierdoor komt de lezer meer te weten over de verstandhouding tussen de broers, hun jeugd en hun ouders.
Peter Robinson zet vaak in zijn boeken een thema neer dat hij op meerdere manieren uitwerkt. Deze keer zijn dat: afkomst, jeugd en wat maak je van je leven. Zowel in het misdaadverhaal als in het persoonlijk leven van de inspecteur vormen ze op de achtergrond een rode draad. Daarnaast speelt uiteraard de ontwikkeling van het misdaadverhaal. Deze keer zijn de misdaden van zodanige aard dat ze Banks en zijn mensen schokken. Bij Robinson is dit niet altijd het geval. In andere boeken heeft hij ook kleine misdaden beschreven. In dit boek ligt de kracht van Robinson in het gedoseerd aanreiken van ingrediënten van het misdaadverhaal waardoor raadsels stukje bij beetje worden ontsluierd. Peter Robinson is geen schrijver die gruwelijke scènes of daden uitvoerig beschrijft. Het gaat hem meer om de gevolgen.
Banks is geen superheld. Gelukkig maar. Dat maakt hem als personage extra innemend. Hij is wel een uiterst eigenzinnig man en houdt er soms onorthodoxe methodes op na of lapt procedures aan zijn laars.
Ik ben al lang geleden gevallen voor Alan Banks. Peter Robinson is een talent om te koesteren. Hij verstaat de kunst een goedlopend, toegankelijk en spannend verhaal te construeren rondom hoofdpersonen die als normale mensen tot leven komen. Met deze Banks uit 2005 bewijst Robinson wederom zijn vakmanschap. Overigens vind ik de veranderde stijl van de omslag niet echt een verbetering.
Alan Banks heeft vakantie. Dan belt zijn broer Roy met wie hij een nogal koele verstandhouding heeft. Hij vraagt om hulp en door de aard van het telefoontje gaat Banks er meteen op af. Hij treft Roy niet thuis en start een zoektocht. Annie Cabbot, een andere prominente hoofdpersoon in de boeken van Robinson, krijgt te maken met de moord op een jonge vrouw. Deze vrouw draagt het adres van inspecteur Banks bij zich. Merkwaardig.
Peter Robinson zet een verhaal neer dat zich geleidelijk ontwikkelt en ontvouwt. Incidenten worden met beleid en gedoseerd ingevoerd waardoor een evenwichtig opgebouwd verhaal ontstaat met een geloofwaardige inhoud. Het gewone leven met gewone mensen komt langs en de politiemensen werken hard en zijn gedreven. Er zijn twee parallelle verhalen die mooi in elkaar grijpen.
In Drijfzand ontmoeten we een melancholieke en reflecterende Banks. Hij heeft in het vorige boek een flinke opdonder gekregen en veel verloren en is bezig zichzelf bij elkaar te rapen. Deze keer komt zijn persoonlijk leven extra dichtbij doordat hij op zoek gaat naar zijn broer Roy. Hierdoor komt de lezer meer te weten over de verstandhouding tussen de broers, hun jeugd en hun ouders.
Peter Robinson zet vaak in zijn boeken een thema neer dat hij op meerdere manieren uitwerkt. Deze keer zijn dat: afkomst, jeugd en wat maak je van je leven. Zowel in het misdaadverhaal als in het persoonlijk leven van de inspecteur vormen ze op de achtergrond een rode draad. Daarnaast speelt uiteraard de ontwikkeling van het misdaadverhaal. Deze keer zijn de misdaden van zodanige aard dat ze Banks en zijn mensen schokken. Bij Robinson is dit niet altijd het geval. In andere boeken heeft hij ook kleine misdaden beschreven. In dit boek ligt de kracht van Robinson in het gedoseerd aanreiken van ingrediënten van het misdaadverhaal waardoor raadsels stukje bij beetje worden ontsluierd. Peter Robinson is geen schrijver die gruwelijke scènes of daden uitvoerig beschrijft. Het gaat hem meer om de gevolgen.
Banks is geen superheld. Gelukkig maar. Dat maakt hem als personage extra innemend. Hij is wel een uiterst eigenzinnig man en houdt er soms onorthodoxe methodes op na of lapt procedures aan zijn laars.
Ik ben al lang geleden gevallen voor Alan Banks. Peter Robinson is een talent om te koesteren. Hij verstaat de kunst een goedlopend, toegankelijk en spannend verhaal te construeren rondom hoofdpersonen die als normale mensen tot leven komen. Met deze Banks uit 2005 bewijst Robinson wederom zijn vakmanschap. Overigens vind ik de veranderde stijl van de omslag niet echt een verbetering.
1
Reageer op deze recensie
