Een integer anti-oorlogsboek

Al-Qaida, potu, burka, shahuda, M16, RPK machinegeweren, clusterbommen en kalasjnikovs. John Fullerton was als journalist bij Reuters getuige van meer dan twaalf oorlogen en gewapende conflicten, zo wordt vermeld op de achterflap van Op vijandelijk terrein. Thomas Morgan, de hoofdpersoon uit dit boek, moet een opdracht uitvoeren die hem veel geld zal opleveren. Hij gaat naar het hart van Al-Qaida, neemt een andere identiteit aan teneinde een belangrijk persoon uit te schakelen.

In het begin had ik moeite met de verhaallijn en het ‘type’ boek. Maar vanaf het moment dat Thomas Morgan daadwerkelijk op pad gaat, kreeg dit boek mij in zijn greep en las ik met toenemende bewondering. Waarom? John Fullerton beschrijft een oorlog waarin geen sprake is van de ‘goeien’ en de ‘slechten’. Hij laat zien dat er alleen maar verliezers zijn. Het is eigenlijk een anti-oorlogsboek, zonder dat er ‘geflirt’ wordt met het arme Afghanistan. Corruptie, winstbejag en politieke spelletjes zijn er van weerskanten.

John Fullerton schetst een aangrijpend beeld van een zoektocht in een desolate wereld. De hoofdpersoon, Thomas Morgan, is niet een grote macho westerse held. Vanuit een soort verkniptheid en emotionele onmacht begeeft hij zich telkens in gevaarlijke situaties. De beschrijving van het grauwe, steenachtige landschap roept een gevoel van eenzaamheid op en brengt oude t.v.- beelden tot leven. De aanval van dysenterie lijkt als een soort zuivering te werken en is mooi beschreven. Dit is een boek over een harde mannenwereld, een krankzinnige oorlog, een verloren strijd.

Tot slot een kritiekpunt. Het gebruik van allerlei 'inside' termen maakt het boek soms minder toegankelijk. Anderzijds, je leert er wel van. De omslag van dit boek is ronduit lelijk en riep bij mij associaties op met een slecht oorlogsboek. Jammer!