Lezersrecensie
“Vroeg of laat moet je het verleden toch onder ogen zien, nietwaar?’’(blz. 545)
18 juni 2015
‘Skippy Tussen De Sterren’ van Paul Murray
Het boek opent met een wedstrijd donuts eten tussen Daniel ‘Skippy’ Juster en zijn vriend Ruprecht van Doren, een genie van niet geringe omvang.
Skippy en Ruprecht verblijven, met andere jongens die allen op de leeftijd zijn gekomen dat hun fascinatie voor seks groter is dan alle andere fascinaties in hun puberbestaan, op ‘Het Seabrook College’ in Dublin. Een exclusief Katholiek jongensinternaat geleid door de paters van De Heilige Paraclate, een met uitsterven bedreigde soort.
Ruprecht wint de wedstrijd zoals gewoonlijk, alleen deze keer is de afloop minder vrijblijvend omdat Skippy in elkaar zakt op de vloer bij Ed’s Doughnut House, de lokale hangplek voor de Seabrook jongeren.
“Vertel aan Lori…” schrijft Skippy nog met jam op de vloer, waarmee het startschot tot het eigenlijke verhaal wordt gegeven. Wie is Lori en hoe verhoudt Skippy zich tot Lori? Slechts twee van de vele vragen die een vergaande zoektocht rechtvaardigen.
De jongens van het Seabrook College worden in hun bestaan heen en weer geslingerd tussen een zekere mate van welwillendheid naar hun voorgangers en de wereld tegenover een alles verterend cynisme naar diezelfde voorgangers en diezelfde wereld, waarin zij zich staande moeten zien te houden. De meisjes van het naastgelegen St.Bridgid’s hebben heel andere problemen zoals een gevaarlijke aandacht voor uiterlijk en gewicht en daarmee samenhangend een bittere noodzaak om de geschikte pillen te bemachtigen.
De paters van De Heilige Paraclate en hun collega’s burgerdocenten voelen behalve de zorg voor de interne- en externe leerlingen, ook de druk van hun persoonlijke geschiedenis waarvan zij sommige details liever niet naar buiten gebracht zien. Zij hanteren daarbij het motto dat het op Seabrook College nooit de gewoonte is geweest om problemen te ontlopen of te vluchten in het verleden, maar juist om moed te kunnen putten uit de geest waarmee ze de uitdagingen ervan het hoofd hebben geboden. Met het tekenen van de geheimhoudingsclausule ontstaat niet alleen de verplichting geen vertrouwelijke informatie over schoolzaken te onthullen, maar het zetten van de handtekening biedt hen tevens de garantie op het lidmaatschap voor het leven van een duister verbond.
“Hier op Seabrook zorgen we voor elkaar”. “Als je je aan de regels houdt, luistert naar de aanvoerder, dan is er altijd een plek in het team voor je”.(blz. 489)
Het verhaal van Howard, vroeger leerling en nu docent Geschiedenis op het Seabrook College, gefrustreerd over zowel zijn slepende relatie met de Amerikaanse Halley als zijn mislukte carrière in de financiële wereld, geeft een extra dimensie aan de geschiedenis van het Seabrook College.
Elk personage in het verhaal is op zoek naar een manier om de zichtbare of onzichtbare, maar niettemin voelbare leegte in het bestaan te vullen. Geen van hen wil het leven verorberen als junkfood, als een donut met een gat in het midden en met dit gegeven in gedachten heeft Paul Murray een prachtig verhaal neergezet met soms heftige passages. De eenzaamheid waar menig adolescent zich voor geplaatst ziet heeft hij zo pijnlijk nauwkeurig en met een geweldig empatisch vermogen verbeeld, dat het mij onmogelijk was om aan de herbeleving van mijn eigen pubertijd te ontsnappen en bepaalde confrontaties niet aan te gaan.
Bijzonder treffend vind ik het moment waarop Ruprecht, nadat hij zich niet langer aan de waarheid kan onttrekken, met een resoluut gebaar zijn computer afsluit en daarmee de essentie van zijn bestaan de rug toekeert.
Het verhaal over Skippy tussen de sterren roept bij mij eenzelfde soort emotie op als eerder de film ‘Festen’ heeft gedaan. Genoeg humor en hilarische voorvallen waar ik van harte om kan lachen. Daarnaast echter leeft boosheid en verdriet over de enorme hypocrisie waarmee in het boek en regelmatig ook in de werkelijkheid autoriteiten de jongeren te vaak voorgaan.
Het misbruik binnen de Katholieke Kerk, recent aan het licht gekomen, wordt door Murray op verbluffend heldere wijze aan de kaak gesteld.
Hoewel het eerste- en tweede deel van het boek, na een aanvankelijk trage start mijnerzijds bij het eerste deel, heerlijk zijn om te lezen, vormt het laatste deel van het boek voor mij het absolute hoogtepunt. Het is ongelooflijk boeiend om te lezen hoe alle personages die ieder op eigen wijze met Skippy verbonden waren, zich één voor één verantwoorden over de rol die zij zich in hun eigen bestaan hebben toegeëigend en niet in het minst in relatie tot Skippy.
De tekst op de achterflap van het boek: ‘geen leuker boek dan…’ dekt voor mij de lading van het boek niet
Zelf zou ik ‘Skippy tussen de sterren’ liever kwalificeren als een bijzonder aangrijpende, en goed geschreven roman die naast het diepgaande karakter over voldoende geestigheid beschikt om het geheel draaglijk te houden.
Bovendien ben ik diep onder de indruk van het scherp inzicht dat de schrijver toont waar het gaat om de persoonlijke betrekkingen binnen bestaande relaties.
“Vroeg of laat moet je het verleden toch onder ogen zien, nietwaar?’’(blz. 545)
Het boek opent met een wedstrijd donuts eten tussen Daniel ‘Skippy’ Juster en zijn vriend Ruprecht van Doren, een genie van niet geringe omvang.
Skippy en Ruprecht verblijven, met andere jongens die allen op de leeftijd zijn gekomen dat hun fascinatie voor seks groter is dan alle andere fascinaties in hun puberbestaan, op ‘Het Seabrook College’ in Dublin. Een exclusief Katholiek jongensinternaat geleid door de paters van De Heilige Paraclate, een met uitsterven bedreigde soort.
Ruprecht wint de wedstrijd zoals gewoonlijk, alleen deze keer is de afloop minder vrijblijvend omdat Skippy in elkaar zakt op de vloer bij Ed’s Doughnut House, de lokale hangplek voor de Seabrook jongeren.
“Vertel aan Lori…” schrijft Skippy nog met jam op de vloer, waarmee het startschot tot het eigenlijke verhaal wordt gegeven. Wie is Lori en hoe verhoudt Skippy zich tot Lori? Slechts twee van de vele vragen die een vergaande zoektocht rechtvaardigen.
De jongens van het Seabrook College worden in hun bestaan heen en weer geslingerd tussen een zekere mate van welwillendheid naar hun voorgangers en de wereld tegenover een alles verterend cynisme naar diezelfde voorgangers en diezelfde wereld, waarin zij zich staande moeten zien te houden. De meisjes van het naastgelegen St.Bridgid’s hebben heel andere problemen zoals een gevaarlijke aandacht voor uiterlijk en gewicht en daarmee samenhangend een bittere noodzaak om de geschikte pillen te bemachtigen.
De paters van De Heilige Paraclate en hun collega’s burgerdocenten voelen behalve de zorg voor de interne- en externe leerlingen, ook de druk van hun persoonlijke geschiedenis waarvan zij sommige details liever niet naar buiten gebracht zien. Zij hanteren daarbij het motto dat het op Seabrook College nooit de gewoonte is geweest om problemen te ontlopen of te vluchten in het verleden, maar juist om moed te kunnen putten uit de geest waarmee ze de uitdagingen ervan het hoofd hebben geboden. Met het tekenen van de geheimhoudingsclausule ontstaat niet alleen de verplichting geen vertrouwelijke informatie over schoolzaken te onthullen, maar het zetten van de handtekening biedt hen tevens de garantie op het lidmaatschap voor het leven van een duister verbond.
“Hier op Seabrook zorgen we voor elkaar”. “Als je je aan de regels houdt, luistert naar de aanvoerder, dan is er altijd een plek in het team voor je”.(blz. 489)
Het verhaal van Howard, vroeger leerling en nu docent Geschiedenis op het Seabrook College, gefrustreerd over zowel zijn slepende relatie met de Amerikaanse Halley als zijn mislukte carrière in de financiële wereld, geeft een extra dimensie aan de geschiedenis van het Seabrook College.
Elk personage in het verhaal is op zoek naar een manier om de zichtbare of onzichtbare, maar niettemin voelbare leegte in het bestaan te vullen. Geen van hen wil het leven verorberen als junkfood, als een donut met een gat in het midden en met dit gegeven in gedachten heeft Paul Murray een prachtig verhaal neergezet met soms heftige passages. De eenzaamheid waar menig adolescent zich voor geplaatst ziet heeft hij zo pijnlijk nauwkeurig en met een geweldig empatisch vermogen verbeeld, dat het mij onmogelijk was om aan de herbeleving van mijn eigen pubertijd te ontsnappen en bepaalde confrontaties niet aan te gaan.
Bijzonder treffend vind ik het moment waarop Ruprecht, nadat hij zich niet langer aan de waarheid kan onttrekken, met een resoluut gebaar zijn computer afsluit en daarmee de essentie van zijn bestaan de rug toekeert.
Het verhaal over Skippy tussen de sterren roept bij mij eenzelfde soort emotie op als eerder de film ‘Festen’ heeft gedaan. Genoeg humor en hilarische voorvallen waar ik van harte om kan lachen. Daarnaast echter leeft boosheid en verdriet over de enorme hypocrisie waarmee in het boek en regelmatig ook in de werkelijkheid autoriteiten de jongeren te vaak voorgaan.
Het misbruik binnen de Katholieke Kerk, recent aan het licht gekomen, wordt door Murray op verbluffend heldere wijze aan de kaak gesteld.
Hoewel het eerste- en tweede deel van het boek, na een aanvankelijk trage start mijnerzijds bij het eerste deel, heerlijk zijn om te lezen, vormt het laatste deel van het boek voor mij het absolute hoogtepunt. Het is ongelooflijk boeiend om te lezen hoe alle personages die ieder op eigen wijze met Skippy verbonden waren, zich één voor één verantwoorden over de rol die zij zich in hun eigen bestaan hebben toegeëigend en niet in het minst in relatie tot Skippy.
De tekst op de achterflap van het boek: ‘geen leuker boek dan…’ dekt voor mij de lading van het boek niet
Zelf zou ik ‘Skippy tussen de sterren’ liever kwalificeren als een bijzonder aangrijpende, en goed geschreven roman die naast het diepgaande karakter over voldoende geestigheid beschikt om het geheel draaglijk te houden.
Bovendien ben ik diep onder de indruk van het scherp inzicht dat de schrijver toont waar het gaat om de persoonlijke betrekkingen binnen bestaande relaties.
“Vroeg of laat moet je het verleden toch onder ogen zien, nietwaar?’’(blz. 545)
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
