Lezersrecensie
Een groot en ongemakkelijk verdriet
Dit boek beschrijft een traditioneel boerengezin bestaande uit vader, moeder en vier kinderen. Het verhaal begint met de dood van de oudste zoon. Matthies gaat schaatsen, komt in een wak en verdrinkt. Het verhaal wordt verteld door de ogen van Jas, de oudste dochter, die op dat moment 10 jaar is. Beschreven wordt hoe ieder van de gezinsleden het verdriet op zijn of haar eigen manier beleeft en verwerkt. In dit verdriet verliezen de gezinsleden elkaar waarbij de kinderen langzaamaan ontsporen. Met dit boek won Marieke Lucas Rijneveld de International Booker Prize 2020.
"De avond is ongemak" is een prachtig boek om te lezen, een boek wat onder je huid gaat zitten en je niet loslaat. Dit komt vooral door de indringende en sobere schrijfstijl, het prachtige taalgebruik en de zware thematiek van het verhaal. Rijneveld gebruikt in haar boek veel mooi gevonden metaforen waarbij ze de ijzige sfeer binnen het gezin weet ter verwoorden. Zo zegt Jas na de dood van haar broer: ‘Vanaf nu zou ieder bezoek langer zijn voeten vegen dan nodig was. De dood vroeg in eerste instantie om een verplaatsing, om het uitstellen van pijn’. Zinnen die herkenning geven, die blijven hangen en die je tot nadenken stemmen. Een ander voorbeelden is: ‘Ik zie beelden voor me van Joden, die als runderlapjes over elkaar liggen, de moffen met kale koppen in karren – ze leken op de geplukte kontjes van vaders legkippen’ of ‘ik moet niet vergeten de ander langdurig aan te kijken, want wie te veel wegkijkt heeft een geheim te bewaren en geheimen liggen altijd opgeborgen in het diepvriesvak van het hoofd als pakjes gehakt in de vriezer; zodra je ze eruit haalt en er niets mee doet, bederven ze’. Neem daarbij de indringende en zware thema’s zoals de dood, de moeizame liefdesrelatie tussen beide ouders, het verdriet van de gezinsleden, de angsten en rituelen van Jas die het boek maken tot een indringend en ongemakkelijk boek. Een boek wat weet te boeien maar, wat je niet in één keer leest, maar wat blijft hangen, zelfs weken nadat het uitgelezen is.
Het werk van Marieke Lucas Rijneveld is knap geschreven met meerdere lagen, intense diepgang en mooie en indringende beeldspraken.
"De avond is ongemak" is een prachtig boek om te lezen, een boek wat onder je huid gaat zitten en je niet loslaat. Dit komt vooral door de indringende en sobere schrijfstijl, het prachtige taalgebruik en de zware thematiek van het verhaal. Rijneveld gebruikt in haar boek veel mooi gevonden metaforen waarbij ze de ijzige sfeer binnen het gezin weet ter verwoorden. Zo zegt Jas na de dood van haar broer: ‘Vanaf nu zou ieder bezoek langer zijn voeten vegen dan nodig was. De dood vroeg in eerste instantie om een verplaatsing, om het uitstellen van pijn’. Zinnen die herkenning geven, die blijven hangen en die je tot nadenken stemmen. Een ander voorbeelden is: ‘Ik zie beelden voor me van Joden, die als runderlapjes over elkaar liggen, de moffen met kale koppen in karren – ze leken op de geplukte kontjes van vaders legkippen’ of ‘ik moet niet vergeten de ander langdurig aan te kijken, want wie te veel wegkijkt heeft een geheim te bewaren en geheimen liggen altijd opgeborgen in het diepvriesvak van het hoofd als pakjes gehakt in de vriezer; zodra je ze eruit haalt en er niets mee doet, bederven ze’. Neem daarbij de indringende en zware thema’s zoals de dood, de moeizame liefdesrelatie tussen beide ouders, het verdriet van de gezinsleden, de angsten en rituelen van Jas die het boek maken tot een indringend en ongemakkelijk boek. Een boek wat weet te boeien maar, wat je niet in één keer leest, maar wat blijft hangen, zelfs weken nadat het uitgelezen is.
Het werk van Marieke Lucas Rijneveld is knap geschreven met meerdere lagen, intense diepgang en mooie en indringende beeldspraken.
1
Reageer op deze recensie
