Verwardheid in eenzaamheid

In Zwitserland zijn we stil is de debuutroman van Kyra Wilder. Zij heeft Engelse letterkunde gestudeerd aan de San Fransisco State University. Daarnaast heeft zij ook een opleiding gevolgd aan The Culinary Institute of America en aan de Amerikaanse oostkust in een aantal restaurants gewerkt totdat zij met haar gezin naar Zwitserland is verhuisd.
Het verhaal gaat over de Amerikaanse Erika die met haar man en twee jonge kinderen naar Geneve verhuist. Haar man heeft daar een baan gevonden en Erika verheugt zich op haar nieuwe leven. Zij spreekt de taal gebrekkig, heeft geen baan en de verzorging van de kinderen komt volledig op haar neer. Het moederschap valt haar zwaar en het nieuwe leven in Zwitserland is niet wat ze ervan verwachte wat leidt tot de nodige problemen.
Het thema van het boek, verhuizing naar het buitenland en moederschap, is veelbelovend. Het boek zelf stelt teleur. Het verhaal kabbelt voort en er zit weinig spanning in. Ook de buitenkant van het boek nodigt niet uit, een bruin grijze kaft waarop niets echt uitspringt, niet de letters maar ook niet de afbeelding.
Het verhaal wordt vanuit Erika verteld en de personages worden aangeduid met letters: M, haar man, E en B, de kinderen. Dit leest niet prettig en het wordt ook niet duidelijk waarom hiervoor gekozen is. Door het gebruik van letters kregen de personages geen diepgang en leerde ze je niet echt kennen. Andere personen, buiten het gezin, worden wel bij naam genoemd. Wat het verhaal kleur geeft is het veelvuldig gebruik van metaforen en beeldspraak. Dit maakt het verhaal bijzonder. Anderzijds zorgt het er ook voor dat het verhaal traag voortkabbelt.
De opbouw van het boek is knap gedaan. Het verhaal is verdeeld in drie delen die chronologisch verlopen en zich vooral in de zomer afspelen. Daartussen door verweven zijn een aantal hoofdstukken, met een ander lettertype weergegeven, en in de maanden februari en maart na deze zomer spelen. Door deze opbouw wordt je als lezer langzaamaan in de ‘dwangbuis van het moederschap’, wat de ondertitel van dit verhaalt is, meegezogen, trekt de mist op en worden vragen meer helder.
De reden dat ik het boek wilde lezen was het thema; een verhuizing naar het buitenland. De uitwerking van dit thema stelde mij teleur: de traagheid van het verhaal, de gedetailleerde beschrijvingen en het wazige gebruik van letters in plaats van namen zorgden ervoor dat ik het boek langdradig vond en me ertoe moest zetten om het uit te lezen. Anderzijds was de opbouw erg goed en klaarde de mist langzaamaan op.
Als je houdt van bloemrijk taalgebruik is dit boek zeker de moeite waard.