Ik twijfel nog...

Alma Mathijsen begon op haar 18e met schrijven. Ze heeft in New York Creative Writing gestudeerd aan het Pratt Institute, en in 2011 is ze afgestudeerd aan de Gerrit Rietveld Academie, afdeling Beeld & Taal. Ze begon haar schrijverscarrière met het schrijven voor een jongerenwebsite. Ondertussen staan op haar palmares reeds zes toneelstukken, een verhalenbundel en met 'vergeet de meisjes', drie romans.

Het boek beschrijft de relatie tussen schrijfster Iris Kouwenaar en haar huisgenote Kay. Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van journalist Fields, een Amerikaan met Nederlandse wortels. Fields krijgt de opdracht om naar Nederland af te reizen om Iris te interviewen, al lijkt dit niet zo gemakkelijk te zijn. Hij krijgt enkel contact met Kay, maar naarmate het verhaal vordert begint hij meer inzicht te krijgen in het leven van Iris.

de korte inhoud sprak mij absoluut aan daarom wou ik het verhaal erg graag lezen. Na het lezen vind ik het echter heel moeilijk om er een oordeel over te geven. Ik vond het boek redelijk verwarrend, het was niet altijd duidelijk over wie of in welke tijdspanne het boek zich afspeeld. Ook komen sommigen stukken erg onrealistisch over bij de lezer. Toch vond ik het moeilijk om het boek weg te leggen, op een vreemde manier wist het mij toch ook te boeien. Of ik het boek zou aanraden, weet ik niet echt. Wat ik wel erg jammer vind is de saaie cover. Moest ik dit boek zien liggen in de boekhandel zou ik niet snel geneigd zijn om het op te nemen en de achterflap te lezen. Daarom geef ik het boek 2 sterren.