Een boeiend debuut

De schrijver John Green, wie heeft er nog niet van hem gehoord. Zijn bekendste boek The fault in our stars is een tranentrekker op en top. Looking for Alaska was zijn debuut, en wat voor één. John Green (24 augustus 1977) heeft Engels en godsdienstwetenschappen gestudeerd en besliste daarna dat hij priester wou worden in de Anglicaanse kerk. Hij werkte een tijdje als aalmoezenier in een kinderziekenhuis, waar hij veel kinderen zag sterven. Daar ontstond zijn idée om een boek te schrijven over mensen die moeten leren leven met de dood van iemand waarvan ze houden, uit dat idée is Looking for Alaska ontstaan.

In Looking for Alaska is Miles, de hoofdpersoon, op zoek naar zichzelf. Hij zelf noemt het "the great perhaps", het grote misschien. Op zijn middelbare school is hij een beetje een eenzaat, daarom vraagt hij zijn ouders of hij op kostschool mag gaan, daar hoopt dit alles te vinden. Hij vertrekt naar de Culver Creek Boarding School, niet wetende wat hem te wachten staat. Zonder er moeite voor te doen maakt hij spontaan vrienden, hij ervaart zijn eerste verliefdheid, en ontdenkt wat de puberteit inhoud. Daar leert hij Alaska Young kennen, een buitenbeentje zoals hij nog nooit iemand heeft gekend. Haar humeur kan wisselen van minuut tot minuut, en niemand kan haar volledig doorgronden, is dit iets waar Miles wel in zal slagen.

Ook al heb ik het boek in het Engels gelezen, het leest als een trein. Sommigen uitspraken en omschrijvingen zijn wat ruw en onbehouwen, daaraan kan je merken dat het om een debuut gaat, toch blijft het verhaal overeind. Persoonlijk vond ik Miles een beetje saai, hij neemt zelf weinig initiatief, hij laat zich leven. Alaska daarentegen intrigeerde mij van het begin af aan. Zij heeft een veelvuldige persoonlijkheid, haar vrienden weten nooit hoe ze haar juist hebben, wispelturigheid is haar middelste naam. Takumi en The Colonel zijn boeiende en grappige bij-figuren, zij maken het verhaal volledig.

Doordat het boek is opgedeeld in hoofdstukken en in een before en after, blijft het overzichtelijk. Terwijl je leest zit je volledig in het verhaal, benieuwd hoe het verder gaat. Green slaagt erin om verschillende thema's zoals puberteit, rouw, vriendschap en liefde mooi te bespreken maar ook reëel. Het leven is geen sprookje en zo stelt hij het dan ook niet voor, het boek kwam op mij erg realistisch over.