‘Het lied van de ooievaar en de dromedaris’ van Anjet Daanje

‘Het lied van ooievaar en
dromedaris’ is een boek van Nederlandse bodem zoals we die niet vaak zien. Allereerst is de roman zeer omvangrijk. Daarnaast is er één verhaal waaraan meerdere verhalen zijn opgehangen. Dit ga ik uitleggen. De familie Drayden leeft aan het einde van de negentiende eeuw. De twee zussen schrijven en na hun dood gaan hun boeken ‘viral’. In de verhalen die hieruit voortvloeien, wordt steeds indirect of direct verwezen naar de Draydens. Er is een aflegster die Eliza Drayden klaarmaakt voor haar graf, er zijn twee zusjes die de boeken van de Draydens moeten lezen, er zijn lijkgravers die het lichaam van Eliza ergens anders begraven. En ga zo maar door. Dit alles is overgoten met een ‘gothicsausje’: het openbreken van graven, lijkvliegen die om personages heen vliegen en gewoon de dood en de duisternis in het algemeen. Heel gewaagd en interessant. Toch vond ik niet alle verhalen even sterk en sommige verhalen vond ik erg op elkaar lijken. Daanje schrijft ook erg simpel en zonder dialoog. Als ik het boek een cijfer zou mogen geven, zou ik uitkomen op een 7,5.