'De eerlijke vinder' van Lize Spit

Dit boekje ligt helemaal in het verlengde van Spits eerdere werk. Het is erg plotgericht met bijna filmische vertellingen. Ook zijn de zeer ongemakkelijke scènes weer ruim vertegenwoordigd.

In een Belgische dorpje komt een gezin dat gevlucht is uit Kosovo wonen. Een van de zoons van het gezin komt bij Jimmy in de klas. Jimmy leert de zoon - Tristan - veel over de Vlaamse taal en wil zelfs zijn flippoverzameling met hem delen. Tristan heeft echter meer voor ogen dan alleen vriendschap. Jimmy zou hem kunnen helpen op een manier die absurd is.

Dit is een boekje voor de massa. Het einde laat ruimte voor de eigen interpretatie, maar over het algemeen word je als lezer in een vast betekeniskader geduwd. Is dat slecht? Ik houd er niet van, maar wellicht dat anderen dit prettig vinden.